donderdag 24 december 2009

Mooi bezoek

Gisteren kregen we bezoek van een van de nog 7 levende zussen van mijn moeder. Mijn tante kwam met haar man even napraten over mijn moeder en alles wat er gebeurd was.
Die middag was al een lastige middag voor me. Ik was weer de post op wezen halen in het verzorgingshuis en zag daar de prachtige gedekte tafels voor het kerstdiner. Het kerstdiner, waar mijn moeder zo naar uitgekeken had. Maar al ruim anderhalve maand voor dat kerstdiner, is ze ons ontvallen.
Ik dacht nog zo, dat ik het goed gepland had en dus die tafels niet zou zien. Maar dat was dus niet zo. Ik zag ze wel. Het was weer net zo verzorgd en warm als alles in dat verzorgingshuis is. Het is echt een compliment waard. Terwijl ik die kerstsfeer opsnoof, kwam ik de vriendin van mijn moeder tegen. Die vrouwen hebben in zeer korte tijd een prachtige vriendschap opgebouwd. Ik schoot helemaal vol.
De weg terug op de fiets liepen de tranen over mijn wangen. Het voelt ook wel goed, omdat regelmatig mee te maken, maar het is ook gevoelig. Ik weet wel, dat ze voor hetzelfde geld half verlamd en niet meer in staat om te spreken in een verpleeghuis had kunnen zitten. Maar die bloeding had ook weg kunnen blijven. Toch?
Door al die emoties, was het extra fijn om met deze oom en tante een en ander te kunnen bespreken. Van mijn vele tantes, is dit ook de tante die bleef werken, nadat ze kinderen had gekregen. Zo is ze voor mij altijd een van mijn rolmodellen geweest, waar ik me aanspiegelde. Heb ik haar ook verteld gisteren. Was een fijn bezoek.

maandag 14 december 2009

Voorjaar voelt toch al dichterbij

Het lijkt hier winter te worden. Dat hoort ook bij deze tijd van het jaar. De donkere periode voor kerst, waardoor mijn vader altijd verzuchtte: "Ik lijk wel een mol! Ik ga met donker weg en ik kom met donker weer thuis."

Op het moment, dat de nachtvorst echt aangekondigd wordt, vraagt dat ook enkele handelingen. Zoals het aftappen van de waterkranen. Wij waren daar gisteren niet alleen mee bezig. Diverse buren waren ook hiermee aan de gang. Zo voor de kerst heb je dan al snel wat gesprekstof. Je ziet elkaar ook minder, door de kou en alle familie aangelegenheden van de decembermaand.
Ik vond het leuk om te ontdekken, dat ik niet de enige ben die bij het afsluiten van de kraan een lentegevoel krijgt. Eerst rond je de zomer af met de herfst, maar als het dan eenmaal koud is, komt de lente er weer snel aan. Heerlijk!
Ik houd best van koude, maar de tinteling van de het voorjaar is toch het mooiste wat er is.
Door de knop van de Magnolia te plakken naast de waterkraan zie en voel ik de lente. Heerlijk.

maandag 7 december 2009

Kwetsbare ouderen

Net naar Netwerk op 2 gekeken over de Kwetsbare ouderen. Dat zit me nu als ik politiek maatschappelijk actief ben ook zo dwars. Als fit mens denk je te weten wat een kwetsbare oudere nodig heeft. Daarbij wordt vanuit het heden gedacht met angst in het lijf voor de eigen toekomst op termijn. Maar heeft zo'n fit beleidmakend mens wel eens de echte rust en tijd genomen om zich in het leven van een Kwetsbare oudere te verdiepen?
Volgens mij gebeurt dat veel te weinig. In het zakenleven, waar men gewoon meer geld kan verdienen door van buiten naar binnen te denken, vanuit de klant te denken etc etc gebeurt het al niet, laat staan elders. We willen met zijn allen graag charitatief goed doen. Maar dan wel op onze manier. Hiermee zorgen we ervoor, dat die mensen, die ook geen zin hebben om om zorg te vragen, het kunnen vragen tot ze een ons wegen. Want de zorg die zij wensen is er gewoon niet. Wij vinden dat het wel anders kan.
Zolang mogelijk thuis wonen en dat liefst zelfstandig klinkt heel mooi. Zolang iemand fit is, gaat dat redelijk. Maar wanneer er gekwakkeld wordt, is het leed niet te overzien. Dan moet je bijna letterlijk zoals mijn moeder eerst ondervoed in het ziekenhuis komen én kinderen hebben die zeggen dat je dit niet nog een keer met thuiszorg gaat opvangen, om in een verzorgingshuis terecht te komen. Niet eens een in je eigen woonplaats, maar gelukkig word je wel goed verzorgd. (Die thuiszorg kan er overigens ook niets aan doen, zij krijgen ook maar die paar centen die we er van de belasting voor over hebben)
En dan leven we in zo'n relatieve welvaart. Volgens mij zijn we ook allemaal alleen bereid om hier meer geld voor vrij te maken, als een van onze ouders een kwetsbare oudere is. Dat is volgens mij niet de oplossing.

vrijdag 4 december 2009

De decembermaand verzacht



Het is verbazend, wat voor een uitwerking zo'n donkere periode in de laatse maand van het jaar toch altijd weer heeft. En nu is het eigenlijk nog maar pas begonnen. Ik realiseerde me, dat het gisteren 1 maand terug is dat mijn moeder overleed. Het klinkt raar, maar door mijn vaders dood heb ik al ervaren dat je met de zgn. hele periodes iets afsluit in je rouw. Het wordt iets lichter. Hoewel ik het er gisteren, toen ik de post ophaalde in het verzorgingshuis en ik haar "tafeldames" zag scharrelen in hun apartementen, best moeilijk mee had.
Morgen ga ik ook voor het eerst van mijn leven Sinterklaas vieren zonder zijn moeder. Ik vond het altijd zo'n fijn feest, omdat het bij ons thuis het meest ongedwongen feest was. Daar speelde de kerk geen rol in en ik hoefde geen zondagse kleren aan, die prikten. Ik mocht gewoon mezelf zijn en de anderen waren dat ook. We aten gewoon iets dat iedereen lustte, we zongen en hadden het heel gezellig.
Dat hebben we morgen ook. We gaan morgen een goede doorstart maken met het leven na (o)ma. Ook zondag hebben we het leuk gehad met de zoon van Martin. Alles wordt weer wat rustiger. Dat mocht ook wel.
Heb vanavond ook mijn zusje nog even gebeld. Die reageerde nergens op, en dat is nu wel onhandig, mijn broer ook trouwens. Maar zij had gewoon een nieuwe laptop etc etc . Even bellen werkt wel goed dan.
Net lekker voetbalvrouwen gekeken en nu gaan we dichten. Heb al drie pakjes ingepakt, maar dacht... ff van me afschrijven.
Vaak verlang ik in december naar 2 januari, want dan gaan we lekker echt beginnen met het nieuwe jaar en dus ook op weg naar de zomer en het licht.
Nu merk ik dat ik deze maand even nodig heb om alles wat rustig te verwerken. Rouwpijn is vaak zo rauw. Je kunt er niet om heen, ik ga er ook dwars door heen. Met steun en het vertrouwen, dat het goed komt. Dat zei ik ook altijd tegen mijn moeder, als ze het moeilijk had.
Dit jaar kan ik dat warme gevoel van de decembermaand wel goed gebruiken. Ik ga me erin koesteren.

maandag 30 november 2009

Nog niet gedrukt wel al op de site bij Trouw

Ook deze maand is er een schrijfwedstrijd in de Trouw. Ik heb er weer aan meegedaan. Het was en is ook zo'n lekker onderwerp! "Mijn ex". Lezers van mijn blog, zullen wel begrijpen, dat dit geen onderwerp is dat ver van mij af staat. Drie weken heb ik er over lopen kauwen, welk aspect ik zou kiezen. Want hierover kan ik wel een reeks van 10 boeken schrijven.
Ik ben dus maar aan het begin van het "exdom" begonnen. Kan ik daarna altijd nog verder schrijven en putten uit een ontuiputtelijke bron.

Ben benieuwd wat jullie er van vinden. Laat het weten.

dinsdag 24 november 2009

5 december wordt een bewogen avond dit jaar

Sinterklaasavond is vaak al een avond met veel dimensies. We krijgen dikwijls de mooiste gedichten en/of suprprises waaruit waardering voor elkaar en meeleven met elkaar blijkt. We vieren het nooit met zo'n grote groep, maar wel met een hechte.  Mijn mooiste Sinterklaasavond tot nu toe is mogelijk die van 7 jaar terug.


Zeven jaar terug zat ik in een vrij vers scheidingsproces. Het convenant werd kort na Sinterklaas definitief afgerond. Toch wilde ik met mijn zoon Jelle en mijn moeder de Sinterklaasavond niet zo maar voorbij laten gaan. We hebben daarom het toch met zijn drietjes gevierd.

Eerst vierden we het steeds met zijn vijven, maar mijn vader was al 14 jaar dood, toen mijn scheiding speelde. Dus de laatste jaren van mijn huwelijk vierden we het met zijn vieren. We maakten er altijd een hele ontspannen en gezellige avond van. Prachtige surprises en treffende gedichten waren steeds aanwezig. Emoties horen bij ons bij Sinterklaas. Ik ervaar het vaak als een feest van verbondenheid.

Zeven jaar terug waren er geen surprises, niet veel cadeaus, maar ik heb nog nooit zo'n fantastische Sinterklaasavond gehad. Zulke treffende gedichten, zoveel warmte, zoveel ontroering en hierdoor zoveel verbinding.

Nu gaan we ook weer een hele, speciale Sinterklaasavond tegemoet. Allereerst doordat mijn moeder er nog maar kort niet meer is. Ik heb wel 2 marsepeinen dingen, die ze al gekocht had en ik zal ze vergezeld van een mooi gedicht in de zak doen. Ze zal die avond zeker in gedachten zeer aanwezig zijn en dat zal voor een speciale dimensie zorgen. Maar ook mijn stiefzoon zal er niet zijn. Hij heeft al andere plannen en had niet eerst even overlegd. Ik zie de pijn bij mijn vriend, maar het is niet anders. Ook voor mijn zoon lijkt het minder leuk zo.

We hebben met zijn drieën, we zijn een sterk trio, via http://www.lootjetrekken.nl/ een lootje getrokken en ook deze Sinterklaasavond zal net als zeven jaar terug een hele aparte emotie kennen. Dus naar deze waardevolle avond kijk ik graag uit.

dinsdag 17 november 2009

"Retreat" tweet en ik twitter: KerensavdDouw

Ik zat er al een tijdje over na te denken. Ga ik ook op twitter of niet? Nu hoorde ik van mijn uitgever van http://www.damespraatjes.nl/ zulke enthousiaste dingen erover, dat ik toch ook ben begonnen. Het geeft me nu al plezier!



Sinds midden jaren 90 ben ik al actief op het net, maar ik voelde me zojuist toch even wat digibeet. Dan merk ik ook, dat ik van de generatie ben, dat ik om hulp te vragen liever bel, dan mail of nu twitter. Maar ik ben op Twitter!
Zojuist heb ik zelfs al mensen verwelkomd en mensen gedaggezegd bij twitter, dus het gaat leuk. Ben benieuwd hoe het allemaal gaat werken.


Terwijl ik dit schrijf tweeteren mijn grasparkieten Rie en Triet naar de band Retreat vrolijk er op los. Dus als ik er niet uitkom, volg ik hen. :-))


Het is wel fijn om nu even hier mee bezig te zijn, want ik merkte gisteren wel, dat de laatste twee weken na het overlijden van mijn moeder er flink zijn in gehakt. Ondanks dat het niet zo goed meer met haar ging, had niemand verwacht dat het zo snel zou gaan. Jammer voor haar en voor ons.
Maar wat is er dan leuker dan een nieuw communicatie medium te gaan gebruiken om zo nog makkelijker met mijn lezers en lezeressen hier en op http://www.damespraatjes.nl/ contact te kunnen leggen en houden.

Lees me en reageer! Mijn Twitternaam is KerensavdDouw :-))

zondag 8 november 2009

Zingen helpt

Mijn moeder is overleden. Zomaar, niet helemaal onverwacht, maar wel helemaal overleden. Dat is een rare gewaarwording. Ook al kwakkelde ze al langer en wist ik, dat het eraan kon komen. Als het moment dan daar is, kijk je toch vreemd op.

Daar heb je dan ook weer niet zo heel veel tijd voor, want je moet handelen. Er moet van alles georganiseerd worden. De eerste uitdaging was al, dat wat wij wilden niet overeenkwam met de rayonindeling van de begrafenisverzekering van mijn moeder. Maar daar hebben we ons niet door in de war laten brengen.

We kregen ook met meevallers te maken. We hadden zowaar voor beide bijeenkomsten in de kerk een koor. Zonder dat we daar erg moeite voor hoefden te doen. Fantastisch was dat. Want zingen, dat hoort hoort nu eenmaal bij ons.

Vroeger was mijn moeder wel kritisch en dan durfde ik niet altijd voluit te zingen. Maar op het koortje bij onze non kwam ik wel los. Als ik de laatste tijd wel eens met mijn moeder naar de kerk ging, werd het zingen me soms wat moeilijk gemaakt, door de vele emoties, die ik dan voelde voor mijn kwakkelende moeder.

We hadden dus zeer zorgvuldig alles, en zeker de muziek, uitgezocht. Ik zag er wel tegenop, want ik vermoedde dat het veel bij me los zou maken. Dat deed het ook, maar het gaf me ook erg veel kracht. Ik kan me niet herinneren, dat ik zo vrij gezongen heb. Natuurlijk ging het soms even niet, het Ave Maria en In paradisum... daar heb ik voorzichtig mee gezongen, maar de vele andere gezangen gingen prima. Ik voelde me er ook sterk door worden.

Fijn Ma, dat je ons zoveel muziek hebt meegeven. Dank je wel

zaterdag 31 oktober 2009

Gender is always there

Op weg naar mijn sollicitatie sprak ik nog een vriendin van mij. Zij stoeit met een plek op een kieslijst en ik ondersteun haar, met plezier helaas want het was beter geweest als het niet nodig was, in haar proces. Vrijdag gaan we nog meer raad en daad halen en de week daarop hebben we een "team"overleg.
Zij had deze situatie al voorzien, maar ik kon me niet voorstellen, dat het werkelijk zo erg, weer, zou zijn. Het was en is nog erger dan we vreesden, met dit verschil: we hebben er zin in!

Ik ging vrij opgeruimd naar mijn sollicitatiegesprek. Ik bracht een ruime kennis en ervaring mee en was de enige vrouw, daar hadden zij weer zin in. Toch fijn, dat je dan weer zo onbevangen je eigen "ellende" tegemoet treedt. Want hoe lang werk ik nu al niet en hoe vaak ben ik al niet tegen gekomen, dat wanneer een baas zei, dat hij open was, hij dit juist niet bleek te zijn in de dagelijkse praktijk. Juist die baas met de deur open en de droppot op het bureau bleek de ergste gesloten en onbenaderbare baas. Dus als een bedrijf vraagt om een vrouw, dan weet je eigenlijk al, dat je erg op je hoede moet zijn. Gelukkig was ik het niet.
Het gesprek liep eerst goed, toen minder, dat is besproken, waarna het beter ging. Okay, we hadden wat last van Vrouwen van Venus en Mannen van Mars en vooral ik zelf, dacht dat ik daar even niet alert op hoefde te zijn. Hoe dom, maar ook hoe fijn open, ondanks alle levenservaring.

De aap kwam uit de mouw. Ik deed hem aan best een aardige vrouw denken, en die had het daar ook niet gered. Dus vroeg ik, of hij daarom twijfels had. Nee, dat was natuurlijk niet zo .......:-))

Zo zie je maar weer, dat het in zo´n gesprek toch vaak om iets anders gaat dan je vooraf kunt bedenken. Ik blijf dat moment van binnenkomen in een sollicitatiegesprek ook altijd boeiend vinden. Hoe goed op zich alles ook in orde is, als je de pech hebt om een bril te dragen die vaag lijkt op de bril van zijn schoonmoeder dan kun je het wel vergeten. Gebruik je toevallig een woord, dat alleen diegene gebruikte, die hij net als concurrent heeft weggewerkt, dan mag je opnieuw gaan solliciteren etc. etc.

Een mooi moment was het ook toen ik in mijn auto stapte. Voor het eerst in mijn autorijdende leven heb ik geen lease auto, maar een echte eigen auto: een tien jaar oude fièsta, waar ik heel wijs mee ben. Daar keek mijn gesprekspartner wel van op, toen hij in zijn glimmende nieuwe (drie letters in het midden op het nummerbord) bolide als een speer naar zijn gezin reed.

Net terug in de auto sms’te mijn vriendin: En??? Nou belde ik, ik zit volgens mij in een zelfde soort schuitje, maar ik zit er, net als jij, nog een beetje in. Dat is beter dan in deze tijd van het jaar te moeten zwemmen. Dus we gaan van allebei de situaties maar een succes maken!


Wordt vervolgd.

woensdag 14 oktober 2009

Ik WAS mijn eigen rem


Hoe makkelijk is het om anderen, of je levenssituatie, de schuld te geven van het feit dat je ergens niet aan toekomt. Ik denk, dat veel mensen dit herkennen. Zo'n verzuchting als bijvoorbeeld: "Doordat mijn partner niet naar de film wil, gaan we nooit!".


Als je daar nuchter naar kijkt, is dat vaak niet zo. Het begint ermee, dat het je partner duidelijk moet zijn, dat je naar de film in de bioscoop wilt. Dikwijls zijn wij, zeker vrouwen, geneigd om dit impliciet te zeggen, waardoor in dit geval onze partner het helemaal niet in de gaten heeft. Bij het zenden van deze boodschap letten we onvoldoende op de ontvanger. Juist omdat we het zelf zo lastig vinden. Het gevolg daarvan is, dat het niet overkomt.

Als we stoer zijn, dan zeggen we het op deze onhandige manier nog een paar keer. Waarbij we kampioen onhandig communiceren worden, want per boodschap wordt het door de groeiende irritatie onhandiger en hierdoor minder efficiënt.

Uit eindelijk resulteert dit in een sneer of als we geluk hebben in een ordinaire ruzie. Wat moet je ook met zo'n partner, die nooit aanvoelt wat jij wilt en ook nooit eens met je mee wil!


Je kunt het natuurlijk ook anders aanpakken. Op een rustig moment uitvinden welke films je partner leuk zou vinden om eens naartoe te gaan in de bioscoop. Niet direct verder aandringen, maar gewoon op het juiste moment informatie halen. Dan ga je rustig na welke films er draaien en welke het dichtste bij zijn/haar wensen en bij de jouwe passen. Natuurlijk kijk je dan ook welke avond/dag/middag jullie het beste past en dan start je de bioscoop-bezoek-vraag, door hem/haar te vragen op het passende moment mee te gaan naar de film, waarvan je al achterhaald had, dat die goed zou vallen. Dan ga je die avond géén één keer een opmerking maken als: "Toch wel leuk hé zo samen naar de film, hadden we veel eerder moeten doen.", of "Zie je jou wel dat het leuk is, waarom wilde je dan toch nooit mee?" Nee, je maakt van de avond een gezellige tijd en vergeet vooral niet te genieten van het feit, dat je samen in de bioscoop zit. Hierna bouw je het rustig aan verder uit.


Het kan natuurlijk ook zo zijn, dat je partner echt niet wil. Dat is dan reuze jammer, maar hiervoor hoef jij het zelf niet te laten. Waar staat geschreven, dat als je partner iets niet leuk vindt, jij het nooit meer zal doen? Je kunt zelf je partner niet dwingen om precies dezelfde dingen leuk te vinden als jij, maar hij/zij kan jou niet dwingen om dan van die zaken niet meer te genieten. Dus zul je daar samen een weg in moeten vinden en als je het zelf belangrijk vindt, zul jij ook de oplossing moeten vinden.


In het geval van de film, ga je voor je het weet niet meer naar de bioscoop. Jammer! Want je leeft maar één keer en ik vind, dat je daar dan maar beter het beste van kunt maken. Dus dan ga je in dit geval gewoon zelf of met een andere vriend of vriendin. Net wat past en ook zo dat het je leven op langere termijn leuker maakt en houdt.


Nu weer even terug naar mezelf. Ik vind dat ik te weinig in Amsterdam kom. Dat komt natuurlijk doordat mijn vriend daar minder naartoe wil en doordat ik altijd voor mijn moeder moet zorgen etc etc.

Nou dat is dus helemaal niet waar. Ik heb het vandaag aan mezelf bewezen. Gisteren heeft mijn moeder weer een soort TIA gehad. Daar heb ik toen met de zorg en de huisarts veel tijd aanbesteed. Het gevolg is, dat ze vandaag veel fitter is. Ze wordt goed verzorgd in het verzorgingshuis en heeft mij echt niet iedere dag nodig. Daarbij komt, dat ik haar ook even kan bellen. Dat is ook leuk.

Ik was de hele dag, tot net toe, druk met werk zoeken en ben toen zo maar tussendoor even naar De Stad (= Amsterdam) gereden. Naar het Museumplein, waar ik bladmuziek voor de Carmina Burana wilde kopen. Dat heb ik gedaan plús een prachtige bos rode rozen voor thuis. Ik liep daar in het zonnetje en ben een blokje omgegaan op het Museumplein. Genoten heb ik. Tegelijk vroeg ik me af, hoe het toch kan, dat je iets, wat je zo makkelijk doet en ook zo graag doet, niet doet, omdat je denkt dat het niet kan. Onzin, je moet het gewoon doen. Ik heb het vandaag ervaren en er voor altijd een les uitgetrokken. Ik ga het gewoon doen!


dinsdag 13 oktober 2009

Damespraatjes

Ik ga mijn schrijfactiviteiten uitbreiden!! Vanaf vandaag ben ik regelmatig te lezen op www.damespraatjes.nl
Vanmochtend stond mijn eerste stukje onder "praatjes" http://www.damespraatjes.nl/content/view/549/1/
Mijn eerste schrijfsel heet: Gelukkig, mijn moeder wordt ouder!

Ik hoop dat jullie me ook daar blijven volgen. Hier zal ik door de activiteiten daar eerder meer dan minder schrijven.

Veel leesplezier!

maandag 12 oktober 2009

Herstart

Na een tijd van contemplatie en bezinning ben ik nu weer helemaal terug hier. Maar het gaat wel anders worden. Zo nu en dan zal het een stukje zijn zoals jullie hier vaker aantroffen, maar ik zal ook vaker echte stukken plaatsen. Verhalen van zo'n 500 woorden per keer en soms zullen die verhalen elkaar zelfs opvolgen. Mogelijk ga je ze ook in herschreven vorm herlezen.
Kortom: ik kan wel dromen over schrijverschap, ik kan het ook gaan doen!

vrijdag 28 augustus 2009

Gepraat (met zoet)

Nou we hebben gepraat! En zelfs vooraf aan tafel een glaasje wijn gedronken. Daarna hebben we eerst allebei ons ding gedaan en rond half tien hebben we bij een kopje thee met iets lekkers (zoet praat beter) een eerste start gemaakt.

Het goede nieuws is: we hebben geen ruzie gemaakt. We hebben, gegeven de situatie, naar elkaar geluisterd. We hebben ook onze standpunten ingenomen. Met name Martin is nogal stellig.

Bovenal werd nogmaals duidelijk, dat de grootste stressfactor de zoon van Martin is. Hij manipuleert Martin, eist dingen van hem die Martin eigenlijk ook niet wil en dreigt met zijn "moordwapen" "ik kom niet meer". En ja, Martin is ziende blind.

Basis is de verziekte verhouding tussen dat jong en beide ouders. En laat hij nu net een studievriend hebben met gescheiden ouders wiens vader wel altijd dingen met hem doet? Die vader heeft geen andere relatie ......... Daarom stonden ze ook zo naar dat tennissen te kijken: mijn trainer met zijn zoon.

Eerst was ik nogal teleurgesteld over het verloop van ons gesprek. Waar is de aandacht voor mijn knuffel- en praatbehoefte?

Vlak voor het naar bed gaan, mijn inzet is dat dit de laatste nacht alleen slapen was, heb ik de proef op de som genomen. Resultaat? De eerste knuffel weer even in de gang voor het slapen gaan. Vanochtend zelfs de gewone "vertrekceremonie" mét kus.

Ik ga het eerst even een kans geven. De winst is, dat extra duidelijk is waar de katalysator voor ellende ligt. Ik heb deze week geleerd, dat gezien de tijd dat dit al bestaat er weinig kans is dat deze katalysator verdwijnt. Mogelijk kan wel door het studeren en het weer wat opbloeien van onze gevoelens de katalysator wat verbleken. Aan mij de vraag of dat voldoende is. Ik ga dit "rustig" meemaken. Blijkbaar voelt dat nog als de moeite waard.

maandag 6 juli 2009

De praktijk test me!

Je zult het altijd zien. Je bent nog niet begonnen met je eigen zaak of de uitdaging groeit met de dag.
Mijn oude moeder is ziek, ligt in het ziekenhuis en moet nu naar een verzorgingshuis. De plek waar ze op wacht is nog niet beschikbaar, dus nu zijn we op zoek naar een plek, waar ze tot dan terecht kan.

WE? Nou ja, de instellingen en ik. Mijn broer en zus zijn druk met zichzelf en ik kan het niet aanzien, dat er niet goed voor haar gezorgd wordt.

Dus ben ik net weer aan het bellen geweest. Ga nu snel aan mijn administratie en zaak verder. Want de hele wereld schijnt te denken, dat ik verder niets te doen heb...... ach ik bouw alleen maar mijn eigen bedrijf op :-))

En dat gaat zeker heel goed lukken!

maandag 29 juni 2009

Ontvangen in plaats van zenden

Deze week rond ik mijn NLP practitioner opleiding af. Het is een opleiding, die ik met een kleine onderbreking gevolgd heb. Dat kwam deels, doordat het niet zo goed paste in mijn wethoudersagenda, deels doordat ik los van de NLP iets tegenkwam wat ik wilde verwerken en deels omdat het blijkbaar voor mij goed is om het nu af te ronden.

Voor as. zaterdag heb ik de opdracht om met een metafoor aan te geven, wat deze NLP mij gebracht heeft. Veel, dus ik ga kiezen voor een praktische metafoor.

Aangezien in mijn WFO ook het belang van dit blog staat, ga ik deze blog gebruiken om mijn gedachten hierover te ordenen.

  1. kleur: door op meerdere diverse manieren te kunnen communiceren heeft mijn leven meer kleur.
  2. diepgang: door de geleerde en met name de ervaren technieken ben ik tot een beter gesprek in staat.
  3. "spiritualiteit" met name de Milton taal voelt als zeer "gewoon" en "vertrouwd" voor mij. Het feit dat je daar zoveel mee naar boven haalt maakt me gelukkig en rijk.
  4. orde en dus ruimte: de nlp technieken en - ervaringen faciliteren me in het maken van keuzes, het bepalen van mijn focus en het fysiek opruimen van mijn leven.
  5. ontvangen <=> zenden: hoewel ik mijn leven lang al veel ontvang, ga ik dan vaak in de fout om dan in mijn enthousiasme teveel te gaan zenden. Dit evenwicht is nu hersteld zonder mijn enthousiasme en hiermee mijn zijn aan te tasten.

Ik weet nu wat ik mee neem: mijn brievenweger voor het steeds te bepalen evenwicht tussen zenden en ontvangen. Misschien maak ik later in deze week nog een mooi gedicht hierover.

vrijdag 26 juni 2009

Focus...........

In de opbouwfase van mijn bedrijf is soms een uitdaging om altijd de focus helder te houden. Natuurlijk weet ik uit ervaring, dat dit belangrijk is. Maar tegelijk wil ik de markt doorgronden en de waarde van mijn, groeiende, netwerk open in kaart brengen.

Ik ben geen mens, die altijd hetzelfde doet en wil doen. Dit zorgt ervoor, dat ik bijvoorbeeld ook graag verschillende wegen neem op heen en terug weg, als ik naar of van een bezoek afkom. Ook vind ik het heerlijk om in een week in diverse soorten gezelschap te verkeren. Hierbij komt, dat ik, als ik goed in mijn vel zit, ook durf te varen op mijn intuïtie.

Dus: ik heb diverse gesprekken, mailcontacten, ontmoetingen, borrels en lunches met mensen van diverse achtergronden. Zo krijg ik een rijke schakering aan terugkoppelingen, waar ik weer goed mijn voordeel mee kan doen. Dit geeft mij een scherper zicht op mijn eigen plannen. Als ik hoor dat een ander me ziet als pionier, probleemoplosser, organisator, mensenmens, resultaatgerichte werker, dan overdenk ik dat zelf en gebruik ik dat weer in mijn verdere ontwikkeling.

Hierbij blijft het wel zaak, dat ik de grote lijn goed in de gaten hou. Die wordt ook steeds meer helder. Mijn doel is om dit voor de vakantie goed verwoord te hebben op mijn site en in mijn cv. Dan heb ik een mooie basis om na 4 weken afwezigheid mijn zaak doortastend verder op te pakken. Want in september 2009 wil ik toch wel een factuur kunnen sturen.

woensdag 17 juni 2009

Terug naar toen

We zitten nu wel in een drukke levensfase. Als je kinderen hebt ben je druk met je gezin, maar nu zijn het onze ouders die onze zorg verdienen. Het is een levensfase, die vele dimensies kent.
  • Je ziet de "gezondheidsresultaten" van je ouders en dit confronteert je met je eigen levensstijl en je genetische kansen. Bij mij beïnvloedt het zeker het zorgen. Steeds als ik mijn moeder zie besef ik, dat ik minstens 5 kilogram moet afvallen en dat me dit niet lukt. Goed ik sport wel en ik ben ook fit, maar mijn gewicht is niet verstandig. De "Denk je slank" cursus en de tijdslijnoefening van NLP van afgelopen zaterdag gaan mij steun bieden, zodat het toch lukt.
  • Je ziet, of mist, de visie van je ouders op het leven en hoe ze wel/niet omgaan met de dood. Toen mijn vader, gisteren 21 jaar geleden onverwachts stierf, was dat een hele schok. Zo'n onverwachts overlijden hakt er echt wel in. Maar nu ik de langzame teloorgang van mijn moeder beleef, vraag ik me regelmatig af wat erger is.
  • Je bent weer, min of meer noodgedwongen, terug bij je "kerngezin" zou mijn oud professor Faber zeggen. Dit is ook een beleving op zich. Ook direct na het overlijden van mijn oma, ik was toen ook in het verzorgingshuis, kwam de pikorde van het gezin boven. Zover zijn wij nog lang niet. Wat bij ons wel speelt, is dat vroeger Ma van mij meer verlangde dan van de 2 anderen. Dat geeft ze, soms zelfs door ma, nog steeds escapes om niets of minder te doen. Hierbij speelt ook hun inlevingsvermogen een rol in combinatie met het vermogen of het willen geven aan een ander. De partners van mijn broer en zus spelen ook hun rol. De een heeft het moeilijk er mee. Kiest daarom om meer voor de kinderen te zorgen, zodat de ander wegkan. De ander wil alles met zijn allen doen, of dat nou goed is of niet voor mijn moeder én is slechts soms heel gemotiveerd, maar brengt over het hele jaar heen erg weinig. Alle NLP vaardigheden kan ik hier dus gebruiken. Mijn zusje stelde vorige week voor om eea samen door te spreken. Ik heb inmiddels van thuiszorgmedewerkers begrepen, dat dat ook wel handig is, dus ik heb hen nu voorgesteld om vrijdagavond in Den Bosch bijeen te komen. Mij benieuwen! Wie weet leren we het en anders.....

zaterdag 30 mei 2009

Melding: twee wildplakkers bij het station NS

Zojuist was ik in de Karwei en daar zag ik een vrouw, die ik even niet kon plaatsen. Later wist ik het weer. De moeder van een meisje bij Jelle van de Basisschool. Die moeder is net als ik gescheiden en opnieuw begonnen. Dus dan biedt de man ook geen hulp bij de herkenning.

Haar ex, had ooit als agent de melding, dat er midden jaren 80 2 wildplakkers bij station NS waren gesignaleerd. Dus de politie ging er 2 man sterk op af..........

Het was mijn vader, toen 64-65 jaar, met een van zijn vakbondvrienden, die daar illegaal aan het plakken waren...... Daar hebben die agenten toen heel vreemd van opgekeken.

Ik was het verhaal alweer kwijt, maar doordat ik, later, haar herkende, kwam dit prachtige verhaal ook weer boven.

vrijdag 29 mei 2009

Radio de Schoonheid

We hebben vorige week erg genoten van het Theater/radioprogramma, dat momenteel in Moira, Wolvenstraat Utrecht draait in het kader van festival aan de werf. Het is een programma om echt van te genieten, zowel live als op de radio. Rose van Rosebeaf trad op. Dat was heel leuk. Woensdag was ook The Indoor Park (www.myspace.com/theindoorpark daar trouwens. Het is te genieten via de radio op internet:
http://mediaplayer.rtvutrecht.nl/ondemand.php?datum=20090527 en als je morgen tijd hebt, zou ik beslist gaan kijken en luisteren.

Veel plezier!!

vrijdag 8 mei 2009

Bezoek

Ellis was op bezoek vanmiddag. Ze kwam om te kijken hoe het me vergaat en om te vertellen hoe het in de fractie ging deze week. Was voor ons allebei erg belangrijk, want wat gaat communicatie toch vaak mis. Zeker als mannen denken dat ze weten hoe de wereld in elkaar zit.
Zij vergeten telkensweer, dat we godzijdank in een wereld vol diversiteit ons leven mogen leven. Dat geeft verrijking, maar dat vraagt aan ons ook een open mind. Door die open mind kun je de verschillen beter zien, waarderen en tegemoet treden. Met als resultaat een verrijking van je - en de leefomgeving.

Dat vraagt tolerantie. Daar schreef Jos de Mul vorige week nog over. Tolerantie doet soms pijn, maar verrijkt,

De man met de hamer

Gisteren heb ik via de site gelezen, wie mijn beoogd opvolger is. Dat is niet leuk, als ze je niet bellen, maar zo werkt het. Dat denk ik dan wel, maar dat voel ik niet. Ik heb het de man ook nog afgeraden, maar ja mannen zijn vaak gestreeld als ze gevraagd worden en "onze" andere mannen zullen ook wel bijgedragen hebben aan de 'zwaarte" van mijn mening.

Dat moet ik dan loslaten. Dat is lastig, maar ..... dat gaat wel lukken!

Ik voel me nu alleen leeg, diep leeg en eigenlijk heel ongelukkig. Ik wist wel dat dit zou komen, maar daarmee is het nog niet leuk. Aan de andere kant: nu het er is kan ik er doorheen en daarna weer achter me laten.

Heeeeerlijk lijkt me dat. Rust in mijn leven en mijn hoofd, maar wel met passie en plezier.

Ga zo maar ff douchen, heb net tennistraining gehad, en dan me voorbereiden op de boekhouder ivm eigen zaak. Helpt vast :-))

woensdag 6 mei 2009

Mantelzorg

Heb mijn goede daad weer gedaan vanochtend!

Mijn moeder moest in het ziekenhuis een slikfoto maken, zodat er beter zicht is op de uitstulping in haar slokdarm. Ik was dus al om 8 uur op pad gegaan, zodat ik 3 over half 0 bij haar was en we keurig om 9.15 op de röntgenafdeling present waren.

Ma was snel aan de beurt en het onderzoek viel haar zelfs wat mee. We hebben toen even wat gedronken en gegeten in het ziekenhuis en zijn toen weer naar Weesp gereden.

Daar wilden we net aan een kopje thee gaan, toen we bedachten dat we vergeten waren om een pasfoto voor mijn moeders ID te laten maken. tegenwoordig is er nog maar 1 fotograaf in Weesp die pasfotoos maakt en die zit voor mijn moeder niet op loopafstand.

De pasfoto moest zonder bril. Dat gaf wat gemor, maar leverde een aardige foto op. Ja je kunt nog zien, dat ze een paar weken geleden gevallen is (tia?), waardoor haar linkeroog nog wat blauwe onderschaduw kent.

Nu we toch zo bezig waren, zijn me maar direct naar het stadskantoor gegaan. Daar moesten we even wachten, maar .............. volgende week is denieuwe ID klaar. Dat moet ook wel, want de oude is inmiddels verlopen.

De hele tijd de auto in en uit was een kluif voor ma, maar het zit er weer op!

dinsdag 5 mei 2009

Start van een zzp-er

Vandaag weer veel gedaan:
  • afspraak gemaakt bij KvK voor inschrijving op 15-5 as
  • spullen binnen van cursus SEO bij KvK
  • zakelijke bankinfo Triodos Bank binnen (van ING moet nog komen, wel tegelijk aangevraagd)
  • met diverse mensen gesproken
  • veel gesurfd
  • basis voor de administratie gelegd
  • gestart met het echt opruimen van mijn kantoor(!)

Ik ga aan de oranjesoes

5 mei 2009 en tolerantie

Vrijheid is een ruim, maar ook een lastig begrip. Wat is dat eigenlijk V R I J H E I D ?
Want dikwijls als ik me bijvoorbeeld V R I J gedraag, dan wil dat niet zeggen, dat een ander zich daar ook V R I J bij voelt.

Toen gisteren de bouwvakkers bij onze achterburen vrij hard de radio aanzetten, voelde ik me helemaal niet vrij. Als er vanuit mijn zus, in vrijheid, een uitnodiging komt voor de Eerste H. Communie van haar tweeling, voel ik me ook niet V R I J. Want als ik niet ga, kan mijn moeder er bijna niet komen. Ik heb geen band met die kerk.

Dit werd vorige week nog weer bevestigd, toen in de krant stond dat een meisje van 9, dat via verkrachting door haar stiefvader zwanger was geworden en met haar moeder (GELUKKIG!) gezorgd heeft voor een abortus, samen met haar moeder door de RK kerk was geëxcommuniceerd. De stiefvader niet, want voor de RK kerk is verkrachting minder erg dan abortus: a long way to go! Dan kan mijn oude moeder wel zeggen: "Ja de kerk is ook mensenwerk!" Maar bij deze mensen voel ik me echt niet thuis. Die verdienen mij niet.

Zo zijn er zovele voorbeelden te noemen in het dagelijks leven, waarin V R I J H E I D alleen kan bestaan doordat er T O L E R A N T I E bestaat. Jos de Mul schreef hierover een gaststuk voor het Nationaal Comité 4 en 5 mei "Tolerantie is niet fijn, het doet zelfs pijn"

De hoop, die ik momenteel wel heb, is dat je merkt dat in onze samenleving er gelukkig een kentering bestaat: van individualisme, naar meer S A M E N. Naar mijn idee is dit ook een voorwaarde om op langere termijn prettig en vol inspiratie en ontwikkeling te kunnen leven. Ik kan me dan ook goed vinden in de laatste zin van Jos de Mul, hoogleraar wijsgerige antropologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam: "Een cultuur kan slechts gedijen wanneer zij in staat is de strijdige harmonie tussen identiteit en vrijheid te verduurzamen."

Özdemir

"Als de dader maar geen moslim is, gaat door ons heen" Trouw 5-5-9 pg 24

Wat er echt in je binnenste omgaat, kom je op de meest vreemde en onverwachte momenten tegen. Het confronteert je dan en je leert je zelf kennen. Vanochtend had Cildar Özdemir weer een prachtige column in de Trouw (pg 24) waarin ze voelbaar beschrijft hoe ze haar buurvrouw verder "integreert" door haar meer bekend te maken met ons fenomeen Koninginnnedag. Zo vrij, zo open, zo direct, zo vriendelijk en dus samen met haar buurvrouw "het drama van Apeldoorn" beleeft. Beide vrouwen hopen dan:"als de dader maar geen moslim is".

Nou, ik denk dat ze niet de enige waren. Het heeft al zo'n impact dat dit op deze manier gebeurde, dat je het onze samenleving niet gunt, dat dit door een moslim was gebeurt. Of het nu wel of niet met haar/zijn geloof te maken zou hebben, dit was niet te hopen.

Aan de andere kant is het toch te gek. Een niet moslim autochtoon "mag" wel in een verkeerde gedachte schieten en iets helemaal fouts doen, maar onze samenleving is blijkbaar nog zo fragiel, dat als dit een moslim gebeurt, zonder dat dit vanuit haar/zijn geloof voortkomt, dan dreigt er een samenlevingsontploffing.

We hebben nog veel werk samen te doen om de ultieme kracht en het ultieme plezier te halen uit onze zo mooi divers opgebouwde samenleving. We zijn al op weg, maar laten we SAMEN blijven bouwen aan een ontspannen samenleving waar ieder zichzelf kan zijn onder de voorwaarde dat zij/hij zich wel aan de basis afspraken houdt.

maandag 4 mei 2009

Love Conquers All

Er staat een nieuwe track op de my space van The Indoor Park, luister op www.myspace.com/theindoorpark.

Een pittig live achtig nummer wat me direkt lekker alert maakte. Daarom deel ik dit gevoel graag hier.

Deze maand is The Indoor Park maar liefst 3 keer te zien in Utrecht op verschillende dagen en in verschillende locaties.

Dus: maak er gebruik van, want zoals ze op KX radio ook al zeiden, het is een heerlijk geluid!

Afstand, energie, toekomst en buiten leven

De afgelopen week heb ik wat afstand genomen van alles waar ik mee bezig was. Dit heeft me wel rust gegeven. Als ik nu in Loosdrecht ben, voel ik me aardig Kerensa. Eenmaal thuis is het toch lastiger om de stress van me af te houden.

Komt ook doordat ik net weer een site bezocht had, waar je dan weer dingen leest, die ik liever maar niet lees. Het moet nog even. Volgende week woensdagavond zal het wel wat beter met me gaan.

Dit is een groot leerproces, dat reuze vermoeiend is, maar wel vormend.

Het is ook goed om te merken, dat ik al zo vaak iets heb meegemaakt. Daar kun je dan op terug vallen. Je weet al dat het werkt en dan geeft die terugval een snellere currerende werking.

Ik zit ook boordevol energie om weer van start te gaan.

Nu ga ik na een ochtend spullen ophalen in Loosdrecht, bellen met mijn plotseling weduwgeworden tante, de was, de was, mijn mail, de uitnodigingen lijst etc etc eten en dan de geldzaken verder doen.

vrijdag 24 april 2009

Zomerse dag vol kansen

Het was echt een heerlijke dag. Een dag, waardoor ik alle vertrouwen erin heb, dat ik snel weer mezelf kan worden. Ondanks alle belevenissen van de laatste tijd.

Ik heb me eerst heerlijk verslapen. Zowaar niet wakker geworden door de keukenverbouwing van Marieke achter ons en heerlijk ontspannen geslapen.

De tennistraining ging ook lekker. We waren maar met 2 mensen en dan train je toch feller. Geen tijd om te praten, gewoon door en door en door. Met dat heerlijke weer erbij, was dat gewoon oprecht genieten.

Helaas had ook nu mijn trainingsmaatje weer geen tijd om iets te drinken, maar dat doe ik dan wel zelf. Toen kwam Huib langs en we hebben over zijn zakelijke plannen en mijn toekomstplannen gesproken. Bleken allebei op Linkedin te zitten en hebben genoten van ons gesprek en de zon.

Daarna even thuis mijn mail gedaan, gedouchet en toen via de bakker met Martin naar Loosdrecht gegaan. We wisten dat we ook wel iets moesten werken daar, maar we hebben ook heerlijk in de zon gezeten en gegeten. Wat is dat toch een lekker plekje en wat kom je daar toch tot rust.

Klaas kwam nog even langs kanoën. Fantastisch als je 2de helft 70 toch zo in staat bent om te blijven leven en genieten.

Thuis heb ik de was maar weer eens aangezet. Het journaal en netwerk hadden voldoende nieuws om na te denken. Ook over mijn toekomst. Ik wil daar graag een sociaal element in leggen. Op de Intermediair site, die niet lekker werkte, kwam ik al een paar zaken tegen. Daar moet ik eens even op verder kauwen. Ik zal ook als ik iets beter weet wat ik wil mijn cv hier en daar publiceren. Dat helpt ook vast. Eerst moet ik het zelf helderder hebben.

Tussendoor nog aan mijn afscheid gewerkt.

De krant heeft nog gebeld voor een stukje over het wethouderschap, maar ik denk dat ik die beker aan mij voorbij laat gaan.

Had ook nog een mailtje uit van iemand van onze 2de kamerfracie......... doet toch altijd weer goed en het helpt ook mijn eigen gedachten scherpen.

Ga zo afronden en voetbal kijken (en de was ophangen). Time flies when you're having fun. :-))

donderdag 23 april 2009

Starten als zzp-er

Vandaag ben ik naar de KvK Lelystad geweest om een seminar over de startende zzp-er bij te wonen. Het was even zoeken, want ook hier zijn alle wegen opgebroken, maar het was het zoeken zeker waard.

Een goed ingevoerde trainer en een hele volle klas geïnteresseerden stonden garant voor een leerzame en zeer informatieve middag. Ik realiseerde me wel, dat het goed is om eerst de tijd te nemen om de basis goed neer te zetten. Daar ga ik nu stapje voor stapje mee beginnen. In de tijd tussen die stapjes kan dan al die nieuwe informatie rustig bezinken.

Na afloop ben ik met een medecursiste een lekker glas witte wijn gaan drinken op een Lelystads terras. Goede momenten moet je nu eenmaal goed verankeren heeft de NLP mij geleerd!

dinsdag 21 april 2009

Vreemd gevoel

Ik was vandaag even terug
op de plaats die ik zelf verkies te verlaten
bij het werk, dat ik niet langer wil doen
bij een aantal mensen met wie ik wel graag verder wil praten

Ik was vandaag even terug
in een sfeer die dichtbij mij niet bij mij hoort
terwijl de hele atmosfeer mij zeer bekend is
is er teveel dat mijn nodige basis evenwicht verstoort

Ik was vandaag even terug
bij al die onderwerpen waar mijn hart ligt
waar ik met hart en ziel verder aan wil
en toch sla ik zelf dit boek dicht

Ik was vandaag even terug
de tranen lopen nu over mijn wangen naar omlaag
mijn hoofd spat bijna uiteen
ik was zo stoer vandaag

Ik was vandaag even terug
bij dat wat ik met hart en ziel begon een half jaar terug
waarvan ik nu weet, ik stop er mee
wat gaan veranderingen soms vlug

Ik was vandaag even terug
en moet er nog een paar keer heen
ik kan het, ik moet het achter me laten
dat is mijn stap, van mij alleen.

Ik heb gelopen!

Ja, ik had het nooit gedacht, maar ik ben zojuist op mijn nieuwe hardloopbuitenschoenen buiten een stukje wezen lopen en rennen.... Wie had dat ooit gedacht.
Ik doe wel al jaren aan fitness en ren dan op de lopende band en natuurlijk ren ik ook op de tennisbaan, maar ...... nu ook buiten op straat.

Het is wel veel zwaarder, maar ik voel me helemaal stoer. Ik heb thuis in mijn kelder nog wat oefeningen gedaan, mijn buikspieren getraind en lekker gerekt.

Na dit berichtje ga ik heerlijk douchen.

De marathon zal het nooit worden, maar een half uurtje lopen na of voor het werk is wel heel prettig.

donderdag 16 april 2009

Praatjes

Het is mijn ontdekdag vandaag!

Weer een leuke site ontdekt. Anders van uitstraling dan FemaleFactor www.femalefactor.nl, maar zeker ook leuk voor vrouwen. De site heet Damespraatjes http://www.damespraatjes.nl/

Kortom lezende dames van dit blog: kijken en aanmelden. Kan je veel plezier geven.

Dit is echt geluk

Ik weet zeker, dat ik as. zaterdagochtend echt gelukkig ben. Dan ga ik nl. met Jelle tennissen!
Jelle heeft van de fysio te horen gekregen dat dit weer kan. Na 6 jaar !!!!
Eerst de tumor, toen die botbreuk, toen weer een stukje tumor. En steeds was het opereren en starten vanaf dubbelle krukken. Van 19 tot 25 is dat eigenlijk een periode, dat je moet kunnen leven zonder zorgen over je lijf. Maar dat was niet zo. Als moeder is dat lastig om te zien. Je kunt zo weinig en je voelt de pijn zo mee. Nu is het een jaar na de laatste operatie. Gelukkig is hierna geen botbreuk ontstaan, dus het herstel loopt goed. Natuurlijk blijft er 10 jaar controle, maar voor nu gaan we ervan uit dat het goed is en dat er weer gewoon geleefd kan worden.

Dat resulteert dan in een echte tenniswedstrijd van as. zaterdag. Wat zal ik glimmend van trots op de baan staan. Wat zullen de ballen om mijn oren vliegen en wat zullen we gelukkig zijn.

De voorpret alleen al is enorm.

Up to date Vrouwen power

De afgelopen dagen ben ik me meer dan eerst weer bewust van teneerste de kracht van vrouwen, en van mezelf, en ten tweede van het feit dat die kracht nog heel laang nodig is. Hoe dit te doen? Juist met het juiste relativeringsvermogen, met verbondenheid en met humor.

Op de linkedin (www.linkedin.com) kwam ik zojuist een leuke nieuwe groep tegen: FemaleFactor: http://www.linkedin.com/groups?about=&gid=1085467

FemaleFactor is een netwerk voor de 360 graden vrouw. Een vrouw met diverse talenten, ambities en passies. Een vrouw die vriendin, collega, moeder en kunstenares tegelijk is. FemaleFactor gelooft in de kracht van vrouwen en draagt dit uit via haar online en offline podia. Daarom creëren we ruimte waar vrouwen elkaar kunnen inspireren: de eigen ambities en talenten ontdekken, dit delen met anderen, vervolgens omzetten in actie en genieten van de resultaten. Dit alles op een innovatieve manier; open, vooruitstrevend en met een knipoog. Het netwerk bestaat uit een community website en events. Aanmelden kan gratis via de website

http://www.femalefactor.nl/

Ik ga hem privé ook proberen en ervaren. Als we dan toch nnog jaren meer power nodig hebben dan we, of in ieder geval ik, dachten, laten we die dan leuk oppakken!

woensdag 15 april 2009

Ontstuiteren

Het was een vreemde dag. Eerst moet ik alles rond het persbericht en de brief naar de burgemeester organiseren. Daarna stond de telefoon roodgloeiend en zat ik op de sites de reacties op mijn vertrek te volgen.
Zowel op mijn mail als op de sites, zijn de reacties voor mij mild en zelfs wel aardig.
Het doet me ook nog steeds verdriet, dat dit de beste oplossing is. De combinatie van de vorm van dualisme in mijn gemeente met de politieke cultuur in deze plaats, maken het werken onmogelijk.

Het is een erg verwarrende tijd. Het was prachtig weer, maar ik heb er maar even van genoten. De onrust is mij is groot. Aan de ene kant wil gewoon weer aan het werk en aan de andere kant weet ik dat ik geduld moet hebben en rust moet nemen.

Het zal wel gaan.

dinsdag 14 april 2009

Kansen zien

Het was heel donker
veel van veel
boeiend
uitdagend
operette toneel
*
Rakend diep
motiverend
sterk
niet open
debatterend
*
Dwang tot keuze
één lijf
ondanks
stress
lekker wijf
*
Stap gedaan
domino effect
opent
horizon
perfect!


Gestopt en ....

Zojuist heb ik mijn terugtreden bekend gemaakt. Wat kan een mens toch een emoties voelen.

Aan de ene kant opluchting, an de andere kant ultieme verwarring, wat me tot een echt stuiterballetje maakt op dit moment. Natuurlijk wil ik graag weten wat ik nu verder ga doen, maar ik heb ook eerst even rust nodig.
Al merk ik dat ik ook al weer hongerig word naar de nieuwe mogelijkheden.

Vanavond nog fractie en morgen denk ik pers......

Het leven bruist!

zondag 12 april 2009

Pasen, familie en eierenschilderen

Rond de Pasen is altijd de zoon van Martin jarig. Al jaren nodigen we dan broers en zussen met gezinnen en mijn moeder uit. Het was weer een heel gezellig gebeuren. Vijfentwintig mensen die spelen, praten, schilderen, eten etc.
De een wat meer open, de ander meer terughoudend, maar allemaal vandaag aanwezig. Dat is leuk en dat is rijk.
Het is een gegeven, dat Martin dan de weer gevonden eieren opnieuw blijft verstoppen en dat iedereen dat waardeert. Ik haal veel, divers en gezond lekker eten binnen. Martin "speelt" met zijn japanse plaat met vlees en vegetarisch maken we ook het een en ander.
Je ziet ze groter worden en met elkaar spelen en stoeien.
Het is een puist werk, maar het is ook rijk, om dat spul tevreden om je heen te hebben en uitgeput maar vrolijk naar huis te zien gaan.

Keuze

Ik heb gezegd dat ik er mee stop. Dat is een lastige keuze, maar het feit ligt er.
Er zijn gesprekken, en men zou willen dat de situatie niet zo was. Ik zie hem heel helder.
Toen de vorige wethouder vertrok, ben ik enthousiast en ik dacht gesteund begonnen aan een uitdagende maar zinvolle klus.
Die klus is alleen te klaren, als je samen werkt. Samenwerking is niet afdwingbaar. Ik heb oprecht geprobeerd die te vinden, maar heb hem niet gevonden.
Alleen is de weg, die ik ga, niet te doen.

Dus ........... ik stop

zaterdag 11 april 2009

Durf Durf Durf

De afgelopen week was een hele zware. Niet alleen vanwege alle zaken die op mijn bord lagen, maar zeker ook vanwege alle perikelen erom heen.
Als je in een zware tijd zit, is dat niet erg als je je maar gesteund voelt door de groep waarin je zit en waarvoor je dit werk doet. Wanneer in een week beetje bij beetje duidelijk wordt, dat je eigenlijk een soort gevecht tegen de windmolens voert, dan kun je, hoe moeilijk ook, maar 1 conclusie trekken.
Ik stop.

Een goed gesprek met een zeer nastaande bekende heeft mij geholpen deze moedige stap te zetten.

Het is genoeg.

Nu nog van een soort vacuum de zaken weer op de rij zetten en klaar maken voor de pers.

De beker is niet lekker gevuld, de appel is zuur, maar het wordt gewoon weer avond........

vrijdag 10 april 2009

The Indoor Park op KXradio

Deze ochtend is extra leuk. Zoals in mijn profiel te zien is, ben ik fan van The Indoor Park. Laat die nou vanochtend in het netwerk van nix op KXradio te horen zijn! Ik werd er door verrast en heb er van genoten.
Ik weet zeker dat groep fans gegroeid is vandaag. Ook Bas van Dalen was zeer prettig verrast door het leuke geluid van The Indoor Park.
Mooi begin van een mooie dag.

Luister en kijk voor The Indoor Park op http://www.myspace.com/theindoorpark en http://www.kxradio.nl/

Een goede muziek tip is nooit weg. Geniet mee!

zaterdag 21 februari 2009

Niet iedereen leeft in hetzelfde tempo

Soms denk je dat iedereen dezelfde passie en energie voor het leven heeft als jezelf hebt. In ieder geval overkomt mij dat vaak.
Wij hebben nu al bijna 6 jaar een stel vrienden die net als wij wat later bij elkaar gekomen zijn. Juist omdat we dit delen hebben we vaak aan een half woord genoeg.
Bij Martin en mij merk je dat de energie met de jaren wel toe lijkt te nemen. Niet dat we onszelf achternahollen, maar we hebben in allerlei dingen zin.
Dat betreft het huis, het sporten, iets lezen, er op uitgaan etc etc.
Juist de verbonderheid maakt energie vrij om zelf weer dingen te doen.
Dan denk je, die anderen doen wel mee......
Maar die hebben een ander ritme. Een halve baan geeft al een volle week, terwijl er niet gesport, weinig gelezen etc etc wordt. Dat is wel jammer, want dat verwijdert ons van elkaar. Maar het is niet anders.
Wie weet maakt onze weg wel een lange bocht en komen we zo ze weer wat vaker tegen.

A little closer

Ik ben al een tijdje fan van The Indoor Park (http://www.myspace.com/TheIndoorPark). Daar staat sinds kort een nieuw nummer op, dat naar mijn idee iedereen die er van overtuigd is dat je het leven pakken kunt als je wilt, aanspreekt.
Mij raakt het. Zelf heb ik ook jaren gitaar gespeeld en dat gitaargeluid blijft altijd een goede en warme herinnenring hebben voor me. Dan weet ik zeker, dat wanneer de tijd het toelaat, ik weer heerlijk zal spelen.
De lyrics geven een goed gevoel erbij.
Het schrijven dat ik hier doe geeft me veel voldoening, dus schrijven, componeren en uitvoeren. Must be heaven!

Geniet van tinteling van voorjaar

De afgelopen weken gingen gepaard met griep en eindeloze verkoudheid, maar daar zit een einde aan.
Ik ben er nog niet helemaal, maar genietend van de vogels in de vroege ochtend en de tinteling in de lucht voel ik dat ik weer sterker word. Fijn!
Eerlijk zijn tegenover jezelf en de tijd nemen voor jezelf werkt.

Lees trouwens met verbazing het boek van Ella Vogelaar. Was er benieuwd naar, maar tot nu toe vind ik het meer het boek van haar man, die dankzij haar een reden had om zijn hobby uit te oefenen. Is niet erg, dat mag. Hij geniet er van, mag ook.

Vind het alleen jammer van het beeld dat ik had van Ella. Ik moet steeds denken aan de kreet die ik als een van mijn eerste steeds gebruikte: "Kan zallef wal!"

donderdag 19 februari 2009

Dank je wel Leonie voor "Uit verwachting"

Dank je wel voor je boek “Uit verwachting”.
Afgelopen zaterdag heb ik het boek gekocht op het station Arnhem. Ik had daar een leuke en emotionele dag beleefd.
In mijn exrelatie was het krijgen van een kind niet perse logisch. Te meer daar ik vanaf mijn 7de jaar zeker wist, dat mijn leven niet zou gaan als dat van de volwassen vrouwen uit mijn omgeving van die tijd. “Moeders wil is wet”, de melkboer aan de deur, de groenteboer op de radio etc etc.
Door diverse belevenissen keken we daar toch later anders tegenaan. Het leek ons heel mooi om een kind te krijgen. Het lukte ook nog snel.  Net als bij mijn oma, vreselijk vruchtbaar. (Zij heeft er 15 binnen 19 jaar gebaard) Vanaf dat moment heeft die kinderwens mij niet losgelaten. Zodra het praktisch in de relatie kon, was ik weer direct zwanger en heb ik een prachtige zoon gebaard. Een leuk creatief en intellectueel jong. Ondanks dat onze relatie niet altijd liep zo als wij wilden, hebben we altijd samen goed voor ons kind gezorgd. Het alleenstaand moederschap leek me toen te zwaar. Ik vermoed dat onze relatie daardoor zo lang geduurd heeft. Deze kostwinner had het achteraf denk ik eerder alleen moeten doen, maar het leven liep anders.

Op de weg terug van mijn enerverende dag keek ik op het station of er wat te lezen was. En ja! Ik zag direct jouw boek en heb daar vanaf de treinreis heerlijk in gelezen. Het is nu 19 februari en ik heb het net uit. Heerlijk. Je woont in een deel van Amsterdam, waar ik drie jaar heb gewoond. Je gaat naar de sauna in Almere, waar we ook zo nu en dan komen. Je date, weliswaar kort, via RP. Mijn nieuwe relatie heb ik via RP. We zijn al bijna 6 jaar samen en hebben het heel goed. Het was een intensieve tijd om elkaar tegen te komen, want dat daten vraagt wat tijd. Al is het maar omdat je het spel even door moet krijgen. Je bent voor jezelf begonnen, dat ga ik na deze functie ook doen. En je hebt me met je boek weer eens heel goed doen beseffen, dat hoe alles ook is gegaan in die relatie ik dankzij alles mijn jong van nu 25 heb en ik moeder ben. Dat is een hele rijkdom en in mijn leven. Ik kijk uit naar je nieuwe boek.