Het is verbazend, wat voor een uitwerking zo'n donkere periode in de laatse maand van het jaar toch altijd weer heeft. En nu is het eigenlijk nog maar pas begonnen. Ik realiseerde me, dat het gisteren 1 maand terug is dat mijn moeder overleed. Het klinkt raar, maar door mijn vaders dood heb ik al ervaren dat je met de zgn. hele periodes iets afsluit in je rouw. Het wordt iets lichter. Hoewel ik het er gisteren, toen ik de post ophaalde in het verzorgingshuis en ik haar "tafeldames" zag scharrelen in hun apartementen, best moeilijk mee had.
Morgen ga ik ook voor het eerst van mijn leven Sinterklaas vieren zonder zijn moeder. Ik vond het altijd zo'n fijn feest, omdat het bij ons thuis het meest ongedwongen feest was. Daar speelde de kerk geen rol in en ik hoefde geen zondagse kleren aan, die prikten. Ik mocht gewoon mezelf zijn en de anderen waren dat ook. We aten gewoon iets dat iedereen lustte, we zongen en hadden het heel gezellig.
Dat hebben we morgen ook. We gaan morgen een goede doorstart maken met het leven na (o)ma. Ook zondag hebben we het leuk gehad met de zoon van Martin. Alles wordt weer wat rustiger. Dat mocht ook wel.
Heb vanavond ook mijn zusje nog even gebeld. Die reageerde nergens op, en dat is nu wel onhandig, mijn broer ook trouwens. Maar zij had gewoon een nieuwe laptop etc etc . Even bellen werkt wel goed dan.
Net lekker voetbalvrouwen gekeken en nu gaan we dichten. Heb al drie pakjes ingepakt, maar dacht... ff van me afschrijven.
Vaak verlang ik in december naar 2 januari, want dan gaan we lekker echt beginnen met het nieuwe jaar en dus ook op weg naar de zomer en het licht.
Nu merk ik dat ik deze maand even nodig heb om alles wat rustig te verwerken. Rouwpijn is vaak zo rauw. Je kunt er niet om heen, ik ga er ook dwars door heen. Met steun en het vertrouwen, dat het goed komt. Dat zei ik ook altijd tegen mijn moeder, als ze het moeilijk had.
Dit jaar kan ik dat warme gevoel van de decembermaand wel goed gebruiken. Ik ga me erin koesteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten