vrijdag 26 februari 2010

Uitbreiding van mijn recensies


Vanaf zeer binnenkort zijn mijn recensies niet alleen meer te lezen op http://www.damespraatjes.nl/, maar ook op http://www.stichtingstiefmoeders.nl/ De eerste recensie is ook direct de aanleiding.
Het boek Samen gesteld had ik gelukkig ontdekt, toen ik erg stoeide met mijn leven in mijn stiefgezin. Dit boek heeft mee toen veel steun en inzicht gegeven, Hierover heb ik op Damespraatjes mijn eerste recensie geschreven: http://www.damespraatjes.nl/content/view/559/
Nu heb ik als eerste recensie voor de Stichting Stiefmoeders ook een recensie geschreven over dit boek, maar iets meer nog vanuit mijn stiefmoederschap en direct voor de stiefmoeders. Bovendien merkte ik, wat het boek inmiddels al voor me en met me gedaan heeft. Gelukkig kan een mens een leven lang leren en zich ontwikkelen.
Maar hoe dan ook, ik blijf het een uitdaging vinden mijn stiefgezin.....

zondag 21 februari 2010

Ik zie het voorjaar!

Het was een drukke maand, waardoor ik minder aan het bloggen toe kwam. Eigenlijk kwam het ook een beetje door het weer..... Ik vind het een beetje zwak van mezelf, maar ik was die kou en die sneeuw heel erg zat. Ik kon me niet herinneren, dat het zolang wit en koud was.


Echt, ik heb er over zitten piekeren, of dat eerder zo was. Ja, in het jaar, dat mijn zusje geboren werd, 1963 was het ook erg koud. Ik woonde toen in een zo'n portiekflatomgeving. Dat was prima als kind. Want bij ons achter was heel veel speelgelegenheid. We hadden een zandbak, een klimrek, een groot plein, veel gras en bosjes (voor de beestjes, die we in onze jampotjes deden). Ik heb er werkelijk heerlijk gespeeld.

In dat jaar dat mijn zusje geboren werd, hadden ze het plein onder water laten lopen en hadden we er schaats- en priksleewedstrijden. Dichtbij ons waren ook vijvers, waar we al jong zelf naartoe konden om te schaatsen, maar met 4 jaar was het ijs direct achter het huis ook wel prettig. Volgens mij had ik een gedeelde plaats bereikt met het prikslee rijden. Dus kregen we allebei een half zakje snoep. Het was leuk, weet ik nog.

Van later herinner ik me ook nog wel koude winters. Uit de tijd van de lagere school. We moesten buiten altijd eerst netjes in de rij en dan mochten we naar binnen. Als er sneeuw lag moest ik mijn regenlaarzen aan met van die bamasokken. Oranje waren die geloof ik. Volgens de reclame hield je daar droge en warme voeten in. Als ik dat ergens hoorde of las, dacht ik altijd: "Dan zal ik wel de verkeerde bamasokken hebben". Tjonge, wat heb ik op dat speelplein een koude voeten in die laarzen gehad.

We maakten dan ook van die leuke, lange sneeuw glijbanen op het speelplein. Wij meisjes konden ook lang op een tegel staan, net zolang tot we van de sneeuw een spiegelgladde bobbell op de tegel hadden gemaakt.

Maar alle leuke herinneringen op een rij: ik was het zat. Gisterenochtend wist ik niet wat ik zag: weer sneeuw.... Maar vandaag was het weg. Ik heb heerlijk een uur getuinierd in de voortuin. Door de dood van mijn moeder in het najaar, was daar nog wat achterstallig werk. Het was heerlijk om zo buiten weer bezig te zijn. Je voelt en ruikt toch het voorjaar al komen. En ….. ik zag het ook. Al tuinierend kwam de ontluikende lente vrij.