Kwetsbare ouderen

Net naar Netwerk op 2 gekeken over de Kwetsbare ouderen. Dat zit me nu als ik politiek maatschappelijk actief ben ook zo dwars. Als fit mens denk je te weten wat een kwetsbare oudere nodig heeft. Daarbij wordt vanuit het heden gedacht met angst in het lijf voor de eigen toekomst op termijn. Maar heeft zo'n fit beleidmakend mens wel eens de echte rust en tijd genomen om zich in het leven van een Kwetsbare oudere te verdiepen?
Volgens mij gebeurt dat veel te weinig. In het zakenleven, waar men gewoon meer geld kan verdienen door van buiten naar binnen te denken, vanuit de klant te denken etc etc gebeurt het al niet, laat staan elders. We willen met zijn allen graag charitatief goed doen. Maar dan wel op onze manier. Hiermee zorgen we ervoor, dat die mensen, die ook geen zin hebben om om zorg te vragen, het kunnen vragen tot ze een ons wegen. Want de zorg die zij wensen is er gewoon niet. Wij vinden dat het wel anders kan.
Zolang mogelijk thuis wonen en dat liefst zelfstandig klinkt heel mooi. Zolang iemand fit is, gaat dat redelijk. Maar wanneer er gekwakkeld wordt, is het leed niet te overzien. Dan moet je bijna letterlijk zoals mijn moeder eerst ondervoed in het ziekenhuis komen én kinderen hebben die zeggen dat je dit niet nog een keer met thuiszorg gaat opvangen, om in een verzorgingshuis terecht te komen. Niet eens een in je eigen woonplaats, maar gelukkig word je wel goed verzorgd. (Die thuiszorg kan er overigens ook niets aan doen, zij krijgen ook maar die paar centen die we er van de belasting voor over hebben)
En dan leven we in zo'n relatieve welvaart. Volgens mij zijn we ook allemaal alleen bereid om hier meer geld voor vrij te maken, als een van onze ouders een kwetsbare oudere is. Dat is volgens mij niet de oplossing.