Mooi bezoek

Gisteren kregen we bezoek van een van de nog 7 levende zussen van mijn moeder. Mijn tante kwam met haar man even napraten over mijn moeder en alles wat er gebeurd was.
Die middag was al een lastige middag voor me. Ik was weer de post op wezen halen in het verzorgingshuis en zag daar de prachtige gedekte tafels voor het kerstdiner. Het kerstdiner, waar mijn moeder zo naar uitgekeken had. Maar al ruim anderhalve maand voor dat kerstdiner, is ze ons ontvallen.
Ik dacht nog zo, dat ik het goed gepland had en dus die tafels niet zou zien. Maar dat was dus niet zo. Ik zag ze wel. Het was weer net zo verzorgd en warm als alles in dat verzorgingshuis is. Het is echt een compliment waard. Terwijl ik die kerstsfeer opsnoof, kwam ik de vriendin van mijn moeder tegen. Die vrouwen hebben in zeer korte tijd een prachtige vriendschap opgebouwd. Ik schoot helemaal vol.
De weg terug op de fiets liepen de tranen over mijn wangen. Het voelt ook wel goed, omdat regelmatig mee te maken, maar het is ook gevoelig. Ik weet wel, dat ze voor hetzelfde geld half verlamd en niet meer in staat om te spreken in een verpleeghuis had kunnen zitten. Maar die bloeding had ook weg kunnen blijven. Toch?
Door al die emoties, was het extra fijn om met deze oom en tante een en ander te kunnen bespreken. Van mijn vele tantes, is dit ook de tante die bleef werken, nadat ze kinderen had gekregen. Zo is ze voor mij altijd een van mijn rolmodellen geweest, waar ik me aanspiegelde. Heb ik haar ook verteld gisteren. Was een fijn bezoek.