De afgelopen week was een hele zware. Niet alleen vanwege alle zaken die op mijn bord lagen, maar zeker ook vanwege alle perikelen erom heen.
Als je in een zware tijd zit, is dat niet erg als je je maar gesteund voelt door de groep waarin je zit en waarvoor je dit werk doet. Wanneer in een week beetje bij beetje duidelijk wordt, dat je eigenlijk een soort gevecht tegen de windmolens voert, dan kun je, hoe moeilijk ook, maar 1 conclusie trekken.
Ik stop.
Een goed gesprek met een zeer nastaande bekende heeft mij geholpen deze moedige stap te zetten.
Het is genoeg.
Nu nog van een soort vacuum de zaken weer op de rij zetten en klaar maken voor de pers.
De beker is niet lekker gevuld, de appel is zuur, maar het wordt gewoon weer avond........
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten