5 mei 2009 en tolerantie

Vrijheid is een ruim, maar ook een lastig begrip. Wat is dat eigenlijk V R I J H E I D ?
Want dikwijls als ik me bijvoorbeeld V R I J gedraag, dan wil dat niet zeggen, dat een ander zich daar ook V R I J bij voelt.

Toen gisteren de bouwvakkers bij onze achterburen vrij hard de radio aanzetten, voelde ik me helemaal niet vrij. Als er vanuit mijn zus, in vrijheid, een uitnodiging komt voor de Eerste H. Communie van haar tweeling, voel ik me ook niet V R I J. Want als ik niet ga, kan mijn moeder er bijna niet komen. Ik heb geen band met die kerk.

Dit werd vorige week nog weer bevestigd, toen in de krant stond dat een meisje van 9, dat via verkrachting door haar stiefvader zwanger was geworden en met haar moeder (GELUKKIG!) gezorgd heeft voor een abortus, samen met haar moeder door de RK kerk was geëxcommuniceerd. De stiefvader niet, want voor de RK kerk is verkrachting minder erg dan abortus: a long way to go! Dan kan mijn oude moeder wel zeggen: "Ja de kerk is ook mensenwerk!" Maar bij deze mensen voel ik me echt niet thuis. Die verdienen mij niet.

Zo zijn er zovele voorbeelden te noemen in het dagelijks leven, waarin V R I J H E I D alleen kan bestaan doordat er T O L E R A N T I E bestaat. Jos de Mul schreef hierover een gaststuk voor het Nationaal Comité 4 en 5 mei "Tolerantie is niet fijn, het doet zelfs pijn"

De hoop, die ik momenteel wel heb, is dat je merkt dat in onze samenleving er gelukkig een kentering bestaat: van individualisme, naar meer S A M E N. Naar mijn idee is dit ook een voorwaarde om op langere termijn prettig en vol inspiratie en ontwikkeling te kunnen leven. Ik kan me dan ook goed vinden in de laatste zin van Jos de Mul, hoogleraar wijsgerige antropologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam: "Een cultuur kan slechts gedijen wanneer zij in staat is de strijdige harmonie tussen identiteit en vrijheid te verduurzamen."