Uit de werkkast

Ik heb het afgelopen weekeind grote stappen gezet en ben eigenlijk heel moedig geweest voor mezelf. Ik ben uit de werkkast gekomen. Heb erkend dat ik een partner was van een ??nog niet helemaal?? uit de kast gekomen homo?? bi// man. Ik heb daar diep verdriet van gehad. Ik hield van iemand, maar kon nooit helemaal zijn wie hij nodig had. Eerlijk gezegd durfde ik er niet te erg over te spreken, uit angst voor de realiteit en de gevolgen.
Dat heeft uiteindelijk niet echt geholpen, want het werd voor mij toch de reden van de scheiding. Dat is dan al zo'n ding op zich dat, die andere emotie, vooral doordat die niet echt open ligt, te gemakkelijk door mij geparkeerd is.
Ik merkte zelfs net, toen ik terug las op mijn blog, dat ik ook hier mijn mond ben gaan houden. Mijn blog heb geschoond et cetera.

Dit weekeind was ik namelijk op het hetero weekeind van Orpheus Hulpverlening (http://www.orpheushulpverlening.nl/)
Zomaar de tijd genomen om te accepteren wat ik heb beleefd in mijn eerste relatie.
Zomaar de tijd genomen om het te delen met anderen.
Zomaar de tijd genomen om te accepteren dat dit een deel van mijn leven was en altijd zal blijven.
Een homo komt uit de kast, zijn heteropartner uit de werkkast. In die werkkast is al jaren hard gewerkt om de werkelijkheid voor de wereld te verbloemen en om het echte eigen gevoel niet te hoeven voelen.
In dit soort situaties helpt houden van niet meer. Je hebt ondanks dat houden van beiden een diep gevoel en behoefte waar de ander niet aan kan voldoen.
Het enige wat je op zich zou kunnen doen is eerlijk zijn, maar dat is zo moeilijk als de een aan het ontdekken is of hij/zij echt zo is en de ander alleen maar de boel uit zijn/haar handen weg ziet glijden.
De ontdekker heeft het ook lastig. Stel je voor: je ontdekt wie je bent, je komt uit de kast  en als je dan al in een hetero relatie zit, ben je tegelijk heel veel dierbaars voor een deel kwijt.....
Durf en moed is er nodig om te blijven praten. Die durf en moed helpen beiden ook. Maar blijkbaar hadden wij die minder.....

Nu kan ik op een goede tijd terug zien. Een tijd waarin we veel onzichtbaar puzzelde met soms zeer heftige gevolgen.

Na het delen in dit weekeind voel ik me completer, rijker, stabieler en gelukkiger. Door diep te praten, maar ook te voelen, te lachen, te zingen, te wandelen en te dansen gaven we onze gevoelens vorm.
Voor wie het kan gebruiken: ga het heteroweekeind van Orpheus Hulpverlening genieten in 2012 en tot die tijd naar de open avonden of wandel mee op 4 juni. Zie de website van Orpheus Hulpverlening. Er zijn er meer zoals jij en ik en dat helpt.