Gepraat (met zoet)

Nou we hebben gepraat! En zelfs vooraf aan tafel een glaasje wijn gedronken. Daarna hebben we eerst allebei ons ding gedaan en rond half tien hebben we bij een kopje thee met iets lekkers (zoet praat beter) een eerste start gemaakt.

Het goede nieuws is: we hebben geen ruzie gemaakt. We hebben, gegeven de situatie, naar elkaar geluisterd. We hebben ook onze standpunten ingenomen. Met name Martin is nogal stellig.

Bovenal werd nogmaals duidelijk, dat de grootste stressfactor de zoon van Martin is. Hij manipuleert Martin, eist dingen van hem die Martin eigenlijk ook niet wil en dreigt met zijn "moordwapen" "ik kom niet meer". En ja, Martin is ziende blind.

Basis is de verziekte verhouding tussen dat jong en beide ouders. En laat hij nu net een studievriend hebben met gescheiden ouders wiens vader wel altijd dingen met hem doet? Die vader heeft geen andere relatie ......... Daarom stonden ze ook zo naar dat tennissen te kijken: mijn trainer met zijn zoon.

Eerst was ik nogal teleurgesteld over het verloop van ons gesprek. Waar is de aandacht voor mijn knuffel- en praatbehoefte?

Vlak voor het naar bed gaan, mijn inzet is dat dit de laatste nacht alleen slapen was, heb ik de proef op de som genomen. Resultaat? De eerste knuffel weer even in de gang voor het slapen gaan. Vanochtend zelfs de gewone "vertrekceremonie" mét kus.

Ik ga het eerst even een kans geven. De winst is, dat extra duidelijk is waar de katalysator voor ellende ligt. Ik heb deze week geleerd, dat gezien de tijd dat dit al bestaat er weinig kans is dat deze katalysator verdwijnt. Mogelijk kan wel door het studeren en het weer wat opbloeien van onze gevoelens de katalysator wat verbleken. Aan mij de vraag of dat voldoende is. Ik ga dit "rustig" meemaken. Blijkbaar voelt dat nog als de moeite waard.