Gender is always there

Op weg naar mijn sollicitatie sprak ik nog een vriendin van mij. Zij stoeit met een plek op een kieslijst en ik ondersteun haar, met plezier helaas want het was beter geweest als het niet nodig was, in haar proces. Vrijdag gaan we nog meer raad en daad halen en de week daarop hebben we een "team"overleg.
Zij had deze situatie al voorzien, maar ik kon me niet voorstellen, dat het werkelijk zo erg, weer, zou zijn. Het was en is nog erger dan we vreesden, met dit verschil: we hebben er zin in!

Ik ging vrij opgeruimd naar mijn sollicitatiegesprek. Ik bracht een ruime kennis en ervaring mee en was de enige vrouw, daar hadden zij weer zin in. Toch fijn, dat je dan weer zo onbevangen je eigen "ellende" tegemoet treedt. Want hoe lang werk ik nu al niet en hoe vaak ben ik al niet tegen gekomen, dat wanneer een baas zei, dat hij open was, hij dit juist niet bleek te zijn in de dagelijkse praktijk. Juist die baas met de deur open en de droppot op het bureau bleek de ergste gesloten en onbenaderbare baas. Dus als een bedrijf vraagt om een vrouw, dan weet je eigenlijk al, dat je erg op je hoede moet zijn. Gelukkig was ik het niet.
Het gesprek liep eerst goed, toen minder, dat is besproken, waarna het beter ging. Okay, we hadden wat last van Vrouwen van Venus en Mannen van Mars en vooral ik zelf, dacht dat ik daar even niet alert op hoefde te zijn. Hoe dom, maar ook hoe fijn open, ondanks alle levenservaring.

De aap kwam uit de mouw. Ik deed hem aan best een aardige vrouw denken, en die had het daar ook niet gered. Dus vroeg ik, of hij daarom twijfels had. Nee, dat was natuurlijk niet zo .......:-))

Zo zie je maar weer, dat het in zo´n gesprek toch vaak om iets anders gaat dan je vooraf kunt bedenken. Ik blijf dat moment van binnenkomen in een sollicitatiegesprek ook altijd boeiend vinden. Hoe goed op zich alles ook in orde is, als je de pech hebt om een bril te dragen die vaag lijkt op de bril van zijn schoonmoeder dan kun je het wel vergeten. Gebruik je toevallig een woord, dat alleen diegene gebruikte, die hij net als concurrent heeft weggewerkt, dan mag je opnieuw gaan solliciteren etc. etc.

Een mooi moment was het ook toen ik in mijn auto stapte. Voor het eerst in mijn autorijdende leven heb ik geen lease auto, maar een echte eigen auto: een tien jaar oude fièsta, waar ik heel wijs mee ben. Daar keek mijn gesprekspartner wel van op, toen hij in zijn glimmende nieuwe (drie letters in het midden op het nummerbord) bolide als een speer naar zijn gezin reed.

Net terug in de auto sms’te mijn vriendin: En??? Nou belde ik, ik zit volgens mij in een zelfde soort schuitje, maar ik zit er, net als jij, nog een beetje in. Dat is beter dan in deze tijd van het jaar te moeten zwemmen. Dus we gaan van allebei de situaties maar een succes maken!


Wordt vervolgd.