zondag 28 december 2008

Een bijzondere kerstavond

Voor zingen heb ik helaas weinig tijd nu. Maar om dan niet te zingen op kerstavond......... dat is eigenlijk een stap te ver.
Ons regionale dagblad bracht uitkomst. Er was een viering in een huis voor mensen met lichamelijke en/of verstandelijke beperking. Daar zochten ze gelegenheidszangers voor.
Net iets voor mij.
Samen met 2 zeer goede oude bekenden had ik mij ingeschreven.
Het was een christelijke dienst met een fantastische dominee en nog veel mooier publiek. Een toegewijde bewoner als koster en dirigent. Een andere bewoner die alles verder regelde en erg graag de harp hoorde. Zoveel oprecht enthousiasme, betrokkenheid en genieten.
Volgend jaar ga ik weer! Dank jullie wel, dat ik zo'n mooie avond heb mogen beleven.

Trouw

Een aantal jaren geleden ging ons regionale dagblad naar de ochtend. Dat gaf een probleempje. Dan kwam al mijn Trouw.
Mijn leven was druk en door mijn lokale, politieke activiteiten moet ik wel het regionale dagblad lezen. Dus ging, met pijn in het hart, de Trouw eruit.
Vorige week zaterdag had ik weer een Trouw. (Bij mijn nieuwe taak past dit ook zo goed en hoort het kranten lezen) Ik was zo blij ermee, dat ik direct belde voor een jaarabonnement. Het meisje aan de telefoon op de vroege zaterdag wist niet wat ze meemaakte. Dat was nog eens een ander geluid, dan de telefoontjes van die ochtend.
Nu heb ik hem weer!
Goed, de eerste ochtend heb ik er om moeten bellen, want hij kwam niet vanzelf. Maar .... het lezen is weer heerlijk.
Zo mooi over sport, politiek, het leven, de economie en nog altijd NORMAAL over vrouwen.

Blij met Trouw!

Terug naar mijn geboortegrond

Vandaag ben ik met mijn moeder terug geweest naar de mijn geboortegrond. Een buurvrouw van 2 deuren rechts van ons huis was jarig. De buurvrouw, die tussen ons in woonde, was er ook.
Het was vreemd. Mijn moeder heeft mij vaak verteld van dat huis en het leven daar, maar voor mijn gevoel klopte dat niet met mijn herinnering.
Anderhalf jaar terug ben ik met Martin daar heel even geweest. We hebben daar fotoos van mij gemaakt bij mijn "geboortehuis". Jelle speelde met zijn band op het Buikslotermeerplein, dus het was een kleine, maar leuke moeite om dat huis in Kadoelen, toen Landsmeer, even te bekijken.
Ik ben nu in drie van die huizen bij elkaar 4 uur geweest. Wat een leuke huizen! Ik zat me de hele dag af te vragen, hoe het mij vergaan zou zijn als ik daar was opgegroeid.
Rechts naast ons een beslist wijze en hartelijke vrouw met een dochter, die ongeveer van mijn leeftijd is. Een leuke vrouw, volgens de fotoos van nu.
Daar rechts van een weduwe, die onzeker van aard is. Maar niet in alles bleek uit haar verhaal. Toen ze alleen kwam, moest ze steeds huilen. Dat was het niet vond ze. Bij haar zoon in de buurt had ze wel een leuke man gezien. Dus ze vroeg aan haar zoon, of die haar niet wilde ontmoeten en nu zijn ze al bijna tien jaar samen. Deze daadkracht zie je niet direct af aan de vrouw. Als het maar belangrijk genoeg is voor iemand, komen er altijd weer krachten boven.
We zijn ook bij de mensen schuin achter ons geweest. Een prachtige, actieve en erudiete man van 87 jaar en zijn vrouw. Echte socialisten. bewust levend. We hebben ook hier een warm onthaal en een heel mooie ontmoeting meegemaakt.

In Weesp ben ik leuk op gegroeid. Toch vraag ik me af, wat het met me gedaan had, als we daar gebleven waren. Het had me in ieder geval meer gebracht, dan mijn moeder mij voorgespiegeld heeft. Dit zegt met name iets over haar beleving. Terwijl de band na ruim 48 jaar nog zeer hecht en dierbaar is, bleek vandaag.

dinsdag 23 december 2008

Acceptatie geeft ruimte

Jaren heb ik me als dwarse meid tegen van alles en nog wat verzet. Tegen wat mijn ouders van mij verwachtten, wat de maatschappij van mij verwachtte, wat mijn familie van mij verwachtte en tegen alles waarvan ik dacht dat men het van mij verwachtte. Als ik dan nog dacht dat men het verwachtte omdat ik een vrouw was, nou dan waren de rapen helemaal gaar.

Maar met het klimmen der jaren, groeit inderdaad het verstand. Op mijn NLP Practitioner opleiding leer en ervaar ik de kunst van het loslaten en het durven zijn. Met name de Milton oefeningen helpen me daar enorm mee.

Zo maak ik me niet meer druk over het feit dat mijn moeder is wie ze is en dat ze doet wat ze doet. Ook heb ik het zorggedrag van mijn broer en zus geaccepteerd, zonder dat ik dit ga overcompenseren.

Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden, maar ze geven dagelijks ruimte en rust. Terwijl ik niet een suffe meid word. Want ..... dat klopt niet.

vrijdag 24 oktober 2008

Doelgericht vanuit het gevoel (mijn gevoel)

Ik geniet op dit moment van mijn opleiding NLP Practitioner. Na de geweldige Mello ervaring in Maart van dit jaar levert dit me een prachtige verfijning van mijn plannen op.
Mijn doel wordt steeds duidelijker en helderder. Daardoor ook uitvoerbaarder.
Gewoon meer durven leven vanuit mijn gevoel en hierop (blijven) vertrouwen.
Een van de hulpmiddelen hiervoor is het schrijven aan dit blog. Heb me vandaag daarom voorgenomen om dit 2 keer per week te gaan doen.
Tijdens het helder maken van mijn leerdoel voelde ik ook waarom dit nu een leerdoel is: in de afgelopen jaren was mijn leven zo heftig, dat ik er maar beter even omheen kon leven.
Het is dus dubbel feest dat ik nu weer bij mijn gevoel kan aanhaken!

dinsdag 7 oktober 2008

Veranderen; ga maar lekker slapen.

Mijn leven is vol verandering en de wereld waarin ik werk verandert nog sneller. Het lijkt wel of allerlei zekerheden verdwijnen. Ik heb nooit op die zekerheden gebouwd, maar zie nu vele collega's en medewerkers van me het spoor bijster zijn.

Als je zo van zekerheid houdt en je kiest een traditioneel zekere werkgever, die je alles lijkt te bieden: vele soorten banen, gunstige voorwaarden, een en al uitdaging en zekere investeringen in de toekomst. En dan ................. dan is het opeens allemaal lucht. Blijf je toch niet bij Amersfoort werken, maar moet je, als je geluk hebt, naar Amsterdam. Maar hoe moet dat dan met de file, de reistijd, de kinderopvang, de sportclub, je vrienden, je ouders, de voetbal etc etc?
En dan dringt het nog tot een groot deel niet eens door. Want het is: ga maar lekker slapen.

De verandercursus is afgezegd, want die was voor die verandering die niet doorging. Dat daardoor nog meer verandering ontstaat ................. We doen gewoon alsof het niet zo is. Doe maar of het niet zo is, doe maar of het niet zo is.

Want het bedrijf was wel Be Mobile in naam, maar de managers vonden dat ook eng. Het is nl best lastig werk en dus handig dat veel mensen dan loyaal lang blijven. Met drive? Of geplakt?

Hoe gaat dit nu verder? Welke mt-ers bijten elkaars strot af en wie wordt moedig, staat op en gaat.

En........... hoe gaat het met hen, die niet durfden en vast meenamen wat van hen was?

Ik blijf het volgen.

dinsdag 30 september 2008

Lekker druk

Ik sta voor een grote verandering. In maart had ik besloten, dat ik nog een stap wilde maken. Dat ga ik doen! Ik word wethouder. Dat had ik niet eerder kunnen bedenken eerlijk gezegd. Tenminste als de 2 democratische vergaderingen die nog plaatsvinden dat ook vinden en als het college blijft. Dat zal allemaal wel, maar het is politiek.

Ik bereid me nu voor door me in te lezen en te vergaderen, maar ook door een auto uit te zoeken en me geestelijk voor te bereiden op wat komt. Meer publiek bezit en ook heel leuk werk. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hier heel erg zin in heb.

Ondertussen heeft de kredietcrisis direct effect op mijn huidige dagelijkse job. Kortom ik kan niet anders zeggen dan dat ik midden in het leven sta.

zaterdag 13 september 2008

Toch zomer?

Deze zomer lijkt het mooie weer in Nederland wel overgeslagen te worden. Moesten we in juli al vliegend vluchtend naar de zon, komende week doen we dat per auto.
Het is niet zo dat ik de hollandse zomers niet weet te waarderen. Boven de dertig graden hoeft het van mij ook niet te zijn. Maar een beetje warmte om in te ontspannen is toch wel prettig.
Nog even doorbijten dit weekeinde, boodschappen, sport, etc en dan rijden we maandag lekker weg.
Even samen ons hoofd leeg maken en veel tijd voor elkaar. Dat is heerlijk. Ontspannen rustig eenvoudig en zeker genietend leven in de zon.

Niet dat gewoon leven niet leuk is. De dynamiek van alle dag is een hele prettige. Het scherpt je geest en brengt je verder als mens. Soms op manieren, die je liever niet meemaakt, maar ook dat is leven.

Door veel mee te maken kun je je leven ook "verlengen". Douwe Draaisma verklaarde voor ons al waarom het leven steeds sneller lijkt te gaan. De reden daarvan is, dat je naarmate je ouder wordt je steeds meer "herhalende" belevenissen hebt. Dus als je zorgt voor veel vernieuwing in je leven, dan beleef je dezelfde tijd langer.

Ik denk dat we dit de komende anderhalve week maar eens extra gaan toepassen!

dinsdag 9 september 2008

25 jaar moeder

Ja het was vorige week 25 jaar geleden, dat ik moeder werd. Beviel van een prachtige zoon.
Het zijn wel 25 jaren vol ups en downs en ook veel leuk leven geweest.
Het lijkt wel of alles nu weer wat rustiger wordt. Dat is wel fijn. Tijd voor verdieping en andere ontdekkingen. Vanuit rust meer bezien, ervaren en dus groeien.
Juist toen ik alles los liet, kwam er veel op mijn pad. Als alles goed gaat begin ik binnen 2 maanden in een ander soort functie een nieuw leven. Een kans kwam voorbij, ik greep en nu even afwachten hoe het verder gaat.

zondag 24 augustus 2008

Vervoering

Vandaag met mijn moeder naar Jelle geweest, terwijl hij zijn werk deed op het Festival In Vervoering in Utrecht.
Wat een leuk festival! Veel kleedjes met gezellige mensen met een lekker drankje en hapje en allerlei motiverende culturele zaken. Muziek, dichten etc etc.
Het leek een grijze zondag, maar als je daar was, was het een gezellige zondag.

Voor mijn bijna 78 jarige moeder was het wel een beetje een cultuurschok. Ze genoot van het genietend zien werken van haar kleinzoon, maar de verdere entourage zei haar op de gezellighied na niets. Eef was er ook en zat duidelijk goed in haar vel. Great!

Wel vermoeiend zo'n ouder wordende moeder. Het lukt me haast niet om door haar gebabbel heen te denken.

We waren eerst even aan het water en thuis en toen in Utrecht. Voelde als een marathon, maar wel een die voldoening geeft,

zaterdag 23 augustus 2008

Leven gaat goed in volle vaart

Juist nu ik dacht de rust in mijn baan te (her)vinden komt er een kans langs, die ik, als hij doorgaat, niet kan laten lopen. Dit gaat alleen mijn hele leven omgooien.

Ik heb weleens gezegd dat vrouwen pas een uitdaging durven te accepteren wanneer ze 100% zeker weten dat ze hem aankunnen.

Nou ik heb de laatste week bewezen ook zo in elkaar te zitten. Natuurlijk heb ik daar goede verklaringen voor, maar ..... het is duidelijk herkenbaar vrouwen gedrag.

Thuis zijn we druk met de voorbereidingen op de veranderingen. Daar krijg je dan zo'n zin in, dat ik niet hoop dat het niet doorgaat.

Ik kan een tussenregelingen op mijn werk treffen naar het schijnt............

Nog 2 weken en dan is het duidelijk. Hier zal ik er wel wat over schrijven, maar ik krijg dan ook een ander blog. Vanuit mijn functie.

De keuken is nu door Martin gestript. Volgende week komt de nieuwe. Dus het is rommelig en druk, maar dat hebben we vanmiddag naar zeer gezellig om veranderd.

Het gaat hier heerlijk.

woensdag 11 juni 2008

De trek naar het Noorden: het lijkt wel treurnis

Ik weet niet of het alleen in mijn directe omgeving gebeurt, maar ik kan niet anders dan een trek naar het noorden constateren. Niet omdat Groningen of Noord West Duitsland nou zo leuk is op zich. Het is goedkoper en men hoopt het leuk te vinden, ook ruimer. Natuurlijk koop je makkelijker daar een vrijstaand huis in de natuur. Maar dat is het volgens mij dan ook.
In mijn ogen heeft het wonen daar vanuit het midden/westen veel nadelen en niet direct berekende hogere kosten.
1. Het is er kouder. Dus meer stookkosten.
2. Een vrijstaand huis is betaalbaar. Dus meer stookkosten.
3. Je woont verder af. Dus meer brandstof om de boodschappen te doen, meer diepvries- en koelkosten en meer voorraad kosten, waarvan je ook vaak meer weggooit.
4. Als je visite krijgt blijven ze langer. Dus....................
5. Je familie en vrienden wonen verder en aangezien het niet de jongsten zijn die naar het noorden trekken, blijft de band en behoefte aan contact met hen juist meer bestaan. Dus ...............

Zo kan ik nog wel ff doorgaan.
Ik zal 2 stellen iets verder bespreken:
Stel A: Barry en Janka uit de Veluwe. Hij was getrouwd met een Molukse waar hij 2 kinderen bij heeft. Barry vond echter 1 vrouw wat weinig, dus versierde hij op een van zijn vele banen een hele jonge blom. Janka. Janka ging toen nog een keer alleen op vakantie. Barry werd, bij zijn vrouw, gek van jaloezie. Dus..... op Janka ingepraat en zij ging wonen in het huisgezin van Barry. De hele familie vond dat verder normaal. Janka niet altijd. Heeft weleens geprobeerd te vertrekken, maar dat lukte haar niet. De vrouw van Barry werd het zat en ging scheiden. Maar Barry hield ook haar in de gaten. Aan haar kleefde nl. een erfenis-kans. Daar zit hem de kneep. Barry heeft graag geld en veel verhalen, maar werkt liever niet. Zijn uitkering is inmiddels gestopt. Janka was eerst een tijd ziek, maar is toch weer gaan werken. Zij werd hierbij iedere dag heen gebracht en opgehaald door Barry.
Toen door reorganisatie Janka er zoals dat soms zo mooi heet "uit kon". Heeft zij dat onder druk van Barry met beide handen aangepakt. Dus leven ze nu o.a. van haar (eindige) uitkering.
Ondertussen weet Barry via zijn ex aan geld voor een huis te komen. Dat staat nu voor hen in Noord West Duitsland ipv de door hen verwaarloosde huurwoning op de Veluwe. (Wat trouwens een heel leuk huis is, maar volgens hen niet) Een verhuizing gebaseerd op luïgheid en profiteurisme.

Stel B: Willem en Reina. Hij was helaas zijn baan kwijt geraakt en heeft zich werkelijk resultaatloos suf gesolliciteerd. Zij dacht; dat is leuk niet werken en wel centen. Dus zodra het kon is zij, natuurlijk met uitkering, ook gestopt. Nu stopt haar uitkering en de zijne binnenkort. Gelukkig werk ik niet eindeloos voor mensen die denken dat de centen vanzelf binnen komen. Begrijp me goed. Willem gun ik alles. Ik ken zijn inzet. Maar de luïgheid, grote bek en gemakzucht van Reina...... Daar werk ik niet voor. Zo werkt het niet.
Zij gaan hun huis verkopen in het westen en naar Groningen verhuizen.....

Dus mijn beste Noordelijke medemens. Ik wens jullie meer bewoners, maar wel mensen die met idealen, activiteiten, inzet en geld komen.

dinsdag 10 juni 2008

Terug

Vanaf 30 maart heb ik veel, heel veel beleefd. Juist daardoor had ik geen tijd om te schrijven. Mogelijk moest alles ook eerst indalen, beklijven en een plek krijgen. Ik heb ook veel herkauwd, nogmaals en nogmaals.
Maar ik ben godzijdank ook gegroeid door alles wat het leven met de laatste 2 maanden heeft laten beleven.

Om te beginnen ben ik 50 geworden! Een pracht leeftijd om van te genieten. Ik zal het feest en alles later beschrijven.

Jelle is geopereerd! En het lijkt gelukt! De tumor is weg! Maar het leverde veel werk en (te veel) contact met Erik.

Ik ben geopereerd aan mijn neus! Ik heb weer lucht, smaak en reuk. Kortom het leven is rijker.

Mijn relatie gaat goed! Zaterdag as. zijn Martin en ik 5 jaar samen.

Ik heb veel gedacht, gevoeld, geleefd, gelachen, gehuild.

En ik ga weer meer schrijven hier. Over gedachten, gevoelens, leven met alles wat er bij hoort.

Ik heb zin an.

zondag 30 maart 2008

Zomer(dag)tijd

Vandaag was het openingstoernooi van de tennisclub. Natuurlijk had ik me er voor opgegeven, want dit derde jaar wordt de start van vele verdere plezierige jaren tennis! Maar ja, de griep.....
Toch had ik geen zin om niets van het begin van het seizoen mee te krijgen. Dus mijn topprestatie was vandaag: op de fiets naar de club en een kopje thee drinken. Resultaat? Zeer geslaagd. Het was er gezellig en heerlijk rookvrij in de kantine.
Ik ga er alles aan doen om as. woensdag lekker te kunnen trainen en mijn eerste interne wedstrijd staat al op het programma om 20 uur.
Ik heb er zin an!

Roerige tijden, maar ......... er is beweging

Het leven gaat soms alle kanten op.
De open gesprekken die ik deze dagen met een aantal mensen heb gevoerd zijn me zeer dierbaar. Soms ook wat verwarrend. Wat moet/kan ik er mee.
Terug dan maar naar mijn anker; my deepest intent.
Verder vooral blijven communiceren, dus positieve dingen zeggen en vragen en vanuit daar verder komen.
Er zit ook licht aan de horizon: over een maand of wat is dat met Jelle mogelijk achter de rug. 5 jaar echte zorg over mijn kind, ontstaan een half jaar na onze scheiding.... dat moet mijzelf ook toch tot een andere vrouw hebben gemaakt. Ik denk dat ik eerst maar eens opnieuw kennis ga maken met mijzelf, de anderen in mijn omgeving de kans ga geven om opnieuw kennis te maken met Kerensa en dan na een paar maanden eens bezie hoe het leven er voorstaat.
Het is duidelijk dat ik Martin zeer lief ben. Hij hoort deze week of hij kans heeft op zijn nieuwe baan. Anders gaat hij praten heeft hij al uit zichzelf gezegd om te kijken welke andere banen ze voor hem hebben, want deze stress is niet goed voor hem en voor mij.

Ik merk wel dat ik steeds vrijer in denk sta. Dat verbeterde contact met Erik doet me heel goed. Dit alles moet mij toch ook een plezieriger mens maken. Maar hoe alles er hier over 5 jaar uitziet? Wie zal het zeggen.........

vrijdag 28 maart 2008

My deepest intent

Begin maart was ik in de buurt van Parijs op een aansprekende leiderschapstraining. Die zorgt ervoor, dat ik me inderdaad steeds meer bewust ben van mezelf en vele zaken, maar dat dwingt me ook tot keuzes die altijd weer meerdere kanten hebben.
Aan het einde van de dagen heb ik mijn deepest intent uitgesproken: to keep the courage to use and develop all the opportunities in myself for myself and all the others around me (this means a large scale of people in the world)
Daar sta ik nog 700% achter. Maar ................ dan moet ik er wat mee doen.
Deze week heb ik griep. De eerste drie dagen had ik het alleen. Daarna had Martin het ook. Het is een echte griep. Dus de eerste dagen had Martin in mijn ogen alle kansen om mij eens lekker te vertroetelen, zoals ik hem dat in de afgelopen jaren heel dikwijls heb (moeten) doen. Ik moet zeggen, het was een teleurstellende ervaring. Als ik die echt tot mij door durf te laten dringen, dan moet ik hier gewoon een einde aan mijn relatie maken. Voor mij is een relatie zonder zoenen, knuffelen, praten en passie geen relatie, ondanks alle andere goede dingen die de relatie biedt.
Het is minder lastig dan de vorige keer, wij hebben geen kind samen. Wel lastig, want Jelle vind het moeilijker dan ik dacht toen ik er iets kleins over losliet. Ik heb Erik alvast ingelicht. Maar het kan nog ff duren. Ik zie het wel even.
Van binnen heb ik besloten. Ik zal een nieuw leven starten. Daar heb ik zin in.

vrijdag 14 maart 2008

Kanker; Sarcoom

Mijn zoon heeft een sarcoom. Die heeft hij al minstens 5 jaar. In ieder geval wij weten het 5 jaar.
4,5 jaar terug is er een poging gedaan om hem te verwijderen. Dat is voor een groot deel gelukt. Daarna brak Jelle zijn been. Dan ben je als het een dijbeen is 4 jaar verder weet ik u. Ze vergaten de scan boven het gebroken been. Dan hadden ze wel het restant gezien. Dat hebben ze dus niet. Het gaat over nadenken, secuur handelen, leven, leven van een jong mens en nu moet het weer open. Dat been.
Dat levert weer de kans op die traumatische ervaring: hele breuk van het dijbeen...........
De oproep duurde ook.... "sorry hij lag op het verkeerde stapeltje" En Jelle maar stoeien om vrolijk te blijven in dit leven met die druk, van dat sarcoom in zijn been en toch in zijn hoofd.

Als moeder leef ik nu al een half jaar met het feit, dat het elk moment zo kan zijn, dat mijn zoon geopereerd moet worden. Mijn agenda op mijn werk, mijn hobbies, mijn rust in het hoofd, je wordt er soms gek van.

Maar het komt dichterbij nu. Het is lastig, emotioneel, maar we gaan het redden.

Jelle blijft!

Grootste passie: F A M I L Y

Deze week had ik het genoegen om op een interessante cursus te zitten op een luxe locatie ver weg. Het aantal vrouwen viel mee en het was een geanimeerd internationaal gezelschap. Meerdere keren werd er ingegaan op de diepere levensdrijfveren van ons. Menigmaal zei een internationaal veel te hard werkende man: My passion is my family.
Ik vermoed dat ze het daar erg meenden. En misschien zit ik helemaal mis. Maar ik denk toch ook over een portie levenswijsheid te beschikken. Ze bedoelen het misschien ook nog zo. Zeker als ze ver van huis zijn, dan is het altijd fijn te weten dat je ergens gemist wordt.
Maar toch.... dream on.

donderdag 6 maart 2008

Vrouwen en de ijsklif, het plafond ..... of gaat het om kúnnen kiezen?

De internationale vrouwendag is er weer bijna en verder was ik van de week weer in mijn vrouwenstuurgroep. Er worden overal boeiende gesprekken gevoerd en ik neem er gelukkig ook zelf veel aan deel. Het is niet zo dat ik hierin alleen toeschouwer ben, want het gaat ook over mij. Het gaat zeker over mij.
Het beeld, de brainwave, die op mijn zevende op die ochtend mijn leven richting gaf, heeft daar alles mee te maken.
Ik woonde in Weesp, moet ongeveer zeven zijn geweest en ik liep van huis naar school. Dat was een veilige route, want ik kon onder de zgn. poortjes door naar school en hoefde slechts een straatje over en daar was begeleiding bij.
In een u vorm stonden de driehoog flats waarin wij woonden met er tussenin heerlijke speelruimte.
Ik keek om en zag mijn moeder met de zwabber op het balkon staan. Het was alsof je overal de moederswiliswet kon horen met de tsjatsjatsja groentenman...... Iedere vrouw had dat aan, haalde melk op "de trap" bij een melkboer die met een bus melk kwam, de buurvrouw bestelde bleu bant, de melk werd gekookt en de room met suiker werd zorgvuldig onder de kinderen verdeeld....... H E T W A S Z O O O B E N A U W E N D!!
Ik keek dus om en zag mijn moeder met die zwabber. Overal stonden moeders met zwabbers op de balkons. Ik wist het. Dát werd niet mijn leven.

Mijn vader zei wel eens:"Waar wij als vakbondmannen jaren voor hebben gestreden, dat gooien jullie feministes, met jullie wens om te werken, allemaal weg. Daar krijg je spijt van."

Pa, je bent al jaren dood. Je hebt me met je opmerkingen wel bewust gemaakt, maar ik geniet van het werken. Ik werk nu uit eigen keus 40 ipv 36 uur. Het is fijn om te doen. Vandaag was ik thuiswerken en ik liep tussendoor even naar buiten. Dat tempo is zo anders dan in het weekeind. Voor mijn gevoel komt er vast een moment waarop ik van dat tempo geniet. Maar dat is nu nog niet zo.

Het is heerlijk rustig voor me om er alle werkdagen te zijn. Het is echt anders om fulltime of parttime te werken. Ik ben er ook steeds meer van overtuigd, dat het goed is voor de plek van de vrouw in de maatschappij wanneer alle vrouwen, minimaal een aantal jaren na hun dertigste fulltime én als kostwinner werken. Dat is anders. Je onderhandelt anders. Je werkt anders. Het voelt anders. Ook die verantwoordelijkheid voor het gezinsbrood op de plank. Dát gaat mijnsinziens gelijkheid geven.

Natuurlijk in combinatie met de meer zorgende man.

Ik ben er van overtuigd, dat als je verandering wilt, dan zul je hem zelf moeten veroorzaken!

zaterdag 1 maart 2008

Pannenkoek op zaterdagavond

Vandaag had ik "dienst" volgens het famileschema, dat sinds januari bestaat voor de zorg voor mijn moeder. Mijn moeder heeft nl. in januari een minor stroke, zoals dat heet, beleefd en is sindsdien nog wel aan het herstellen, maar is zoals het zich nu laat aanzien toch onomkeerbaar in een andere levensfase terechtgekomen. Een levensfase, die meer zorg en aandacht vraagt van haar kinderen dan voorheen. Mijn moeder regelt graag haar dingen zelf. Dat doet ze nu ook zoveel mogelijk en wij proberen dit als kinderen ook zo goed mogelijk te maken. Dat vraagt wel veel van ons allebei. Een hele snelle omschakeling, een blijvend respect voor elkaars levens en als kinderen moet we steeds dingen samen afspreken. In dat laatste zijn we niet altijd zo goed. Mijn broer coördineert nu en dat werkt eigenlijk wel.
Ik was er rond de thee. Omdat het weer wat herstelde heb ik haar voorgesteld om een stukje te rijden en ergens wat te gaan eten. Dat leek haar wel. Zij had al zitten denken aan een Pannenkoek in Laren. (Coeswaerde bleek volgens Margriet de beste pannenkoeken te hebben en dat zijn we met ze eens). Dus na een lekker kopje thee zijn we naar Laren gereden. Alles liep lekker vanmiddag. We konden makkelijk parkeren, hadden prima bediening, heerlijk eten, verstonden elkaar erg goed en hadden dus veel plezier.
Die stroke mag mijn moeder wel een dreun gegeven hebben, zij is ook flink "wijzer" geworden. Lijkt daarin steeds meer op haar eigen moeder en die was echt wijs. Gevolg was, dat we hele goede, rustige, respectvolle gesprekken hebben gevoerd. Een luxe om zo tijd met je moeder te kunnen doorbrengen.

woensdag 27 februari 2008

Leven vanuit lentemotivatie

Het is vandaag een schitterende dag, die veel lente in zich heeft. Ik heb lekker vrij om te studeren en ben voor ik achter de boeken en de computer kroop eerst met mijn rugzakje in de zon naar de winkels een kwartier verderop gelopen.
Heerlijk om daar zo maar de tijd voor te hebben en te kunnen genieten. Het werkend leven bevalt me goed, maar om straks dit vaker in rust genietend te kunnen opsnuiven ..... lijkt me geen naar vooruitzicht.
Morgen wordt mijn ex 50 jaar. Dus heb ik net een kaartje uitgezocht. Blijft altijd een vreemd jaarlijks gebeuren: een verjaardagskaartje uitzoeken voor je ex. Luchtig, vrolijk, uitstralend dat je elkaar kent en toch met gepaste afstand. Het is weer gelukt. Een vrolijke smilende zonnebloemachtige kaart. Uiteindelijk zijn we bijna de helft van die 50 jaar samen geweest.
Ik had nog meer mijmertijd. Ik zit steeds te bedenken wat ik verder wil gaan doen en het wordt helder. Eerst ga ik wat van die bankpapiertjes verzamelen, dan ga ik weer praten op de open universiteit om toch mijn arbeids- en organisatiepsychologie weer op te pakken. Het coachen en de andere plannen blijven, maar wie weet komt dat proefschrift over vrouwen en werk er ook nog wel. Ik zit nu eenmaal zo in elkaar, dat ik me graag vanuit de basis ontwikkel. Dus ik heb besloten, die weg die zo goed voelde, die door de scheiding en het lopen van het leven wat veranderd is, gewoon weer op te pakken. Het IIAV ga ik in de gaten houden, want daar ga ik uiteindelijk ook nog vele leuke jaren doormaken.
Met dit alles blijf ik bloggen en schrijven en wat daar van komt, dat merk ik wel.
Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel en rust in de kop.

zaterdag 23 februari 2008

Vrouwelijk leiderschap

Natuurlijk liep ik steeds als een echte vrouw te piekeren of ik nu wel echt die presentatie kan houden, of ik er wel genoeg van weet etc etc. Zucht, net een vrouw :-)
Gisteren bracht ik dit bij een man naar voren tijdens een lunch. Natuurlijk D O E N !
Ik weet ook dat ik er veel van weet en ik heb nog tot begin november om me voor te bereiden. Vanavond ben ik er al vast mee begonnen.
Leven is leuk. Vooral als toeval je ondersteunt in de richting waarop je wil gaan

Filosofie en toeval

Was vandaag even heerlijk in de boekenwinkel aan het schuimen. Daar werd ik als vanzelf naar de filosofie boeken toegetrokken. Een boek lag open en wees me de weg naar een hoofdstuk waarin heel helder uiteen werd gezet, wat de gevolgen voor jezelf zijn als je je teveel naar een ander richt. Dit kan zich uiten in onderdanig en afzettend gedrag, maar het heeft dezelfde basis.
Met deze wijsheid kan ik weer even verder met de ontdekking van mijzelf.

donderdag 21 februari 2008

Hectiek tovert rust

Het was vandaag zo'n dag dat je denkt, dat de hectiek je blijft regeren. Maar eigenlijk weet je wel, dat dat dan niet zo is. Het werkt als een dag met een volle agenda. Die kan niet voller, alleen maar leger.
Dus een hectische dag kan alleen maar tot rust komen.
Dat is nu ook gebeurt. Serene rust hier en in mij.
Ik ga zo rustig aan naar huis rijden en lekker wat schrijven en studeren vanavond.

woensdag 20 februari 2008

Vrij

Het komt niet zo vaak voor dat ik een avond alleen thuis ben. Mijn vriend is bijna altijd thuis. Ik ben wat uithuiziger. Ook ben ik meestal wat later thuis uit het werk.
Maar ..................... vandaag is het zover. Martin is naar zijn oude voetbalclub, die spelen tegen een andere oude voetbalclub. Ik vind het een geweldig plan.
Mijn studie roept, maar tot negen uur mag ik even surfen en schrijven op het net. Heerlijk.
Ik heb hier ook zowaar een reactie gekregen van ene Paul op een van mijn blogs. Ik kwam laatst surfend zijn blog tegen en had daar ook een reactie achter gelaten. Leuk is dat. Je schrijft, maar wilt toch ook ontdekt en gevonden worden. Dat vind ik wel een sport.
Ik ga zo heerlijk een kopje pepermuntthee zetten en aan een werkcursus. Want het examen komt eraan.

Onze stagiair weet niet wat hij heeft! Iedereen bij ons op het werk is zo'n beetje aan het studeren. Dát had hij niet verwacht.

Jelle heeft weer een nieuw nummer op my space. Het is mooi. Prachtig zo'n talentvol jong.

Ik zorg wel dat ik op tijd afrond vanavond. Want niets is leuker dan je lief welkom te heten als hij thuis komt. Zeker bij volle maan.

Volle Maan en lente in zicht!

Het is heerlijk om de tintelingen te voelen die dit soort dagen geven. De maan staat vol aan de hemel en de lente is in alles te ruiken. Het leven gaat makkelijker, of soms juist lastiger. omdat je geen zin hebt in de dingen die moeten.
In mei ga ik naar Bristol las ik! Ben nog nooit in Engelnad of Ierland geweest, maar het gaat gebeuren. Ik verheug me er enorm op.
Op zulke momenten merk je dat werken toch wel hele aantrekkelijke kanten kan hebben!

maandag 18 februari 2008

Vrouwelijk leiderschap

Gisteren is me een eer te beurt gevallen, waarvan ik nog niet goed weet wat ik er mee ga doen. Ik ben gevraagd om in november op een dag over vrouwelijk leiderschap een training te geven. Nu heb ik in de educatieve wereld en in de trainingen wereld gewerkt, maar als uitgever/marketeer. Mijn laatste training die ik heb gegeven was een cursus bloemschikken in een parascholaire week op mijn middelbare school, waar ik zelf geloof ik niet eens naar toe ben gegaan. Ook heb ik wel warm gelopen met mijn F-jes voetbal team. Dat is het dan ook.
Ik speel met de gedachte om binnen een aantal jaren mijn geld te verdienen met coachen en betaald bestuurswerk in plaats van loondienst. (Natuurlijk bij voorkeur gecombineerd met auteurschap) Dan is het trainen wel een mooie opstap.
Vandaag werd ik ook gevraagd om als gastdocent bij de Ecabo op te treden en ik ga mogelijk een gastcollege geven bij een Hogeschool.........
Word ik toch als een wijze vrouw ervaren nu ik bijna 50 ben? Je zou het haast zeggen.

zaterdag 16 februari 2008

Seminar Voedselbank

Gisteren hebben een aantal studenten van een Hogeschool bij Amsterdam voor hun studie een seminar over de voedselbank georganiseerd. Ik had de eer om daarvoor uit genodigd te worden. Het was duidelijk met enthousiasme voorbereid en in elkaar gezet. Voorzien van een ontspannende noot door de ingehuurde dagvoorzitter en twee toneelspelers.
Maar het zette zeker ook aan het denken: wie komen daar, hoe is hun leven, wat is de meerwaarde van de voedselbank, naast dat ze voedsel krijgen?
Het wordt zichtbaar. De geisoleerheid van armoede, in ons rijke land, wordt opgeheven, doordat de mensen uit hun huizen komen. Dat is me naast de praktische hulp om de administratie op orde te krijgen met of zonder maatje, wat me het meeste bij is gebleven.
Ik bedacht me op de terugweg ook, hoe weinig tijd wij ons zelf ook gunnen om eens echt na te denken over alles wat om ons heen gebeurt................
Deze studenten , die dit allemaal studeren naast hun dageljkse baan waarvoor hulde, hebben ons op veel getracteerd!

woensdag 9 januari 2008

Vrije tijd

Ik werk graag en op het moment best veel uren. Dat doe ik met plezier en drive. helemaal nu ik weet dat mijn zoon echt in de molen zit voor zijn operatie, de anasthesie invulformulieren zijn binnen, voel ik hoe belangrjk het is om zorgvuldig met mijn vrije tijd om te gaan.
Zingen is altijd een soort oerbehoefte van me. Samen met andere(n) (Vrouwen) zingen is extra leuk. Maar als de chemie met de dirigent er niet is, de dirigent niet leidt en het bestuur niet betuurt is de lol snel weg. Daarnaast zit ik al in een bestuur met wat dynamiek..... Rust is ook ontspanning. Dus vandaag is de kogel door de kerk..... Geen koor meer....ff

Kerst is zingen

Zondag 23 december had wij ons kerstconcert in Huize Brugchelen, te 's Graveland.
Een voorbereiding die niet ideaal was door de dirigentwisseling, maar met onze goede pianiste en een goed humeur, zouden we ver met onze dirigent komen. Het was lekker om met name oude bekende goed zittende nummers te zitten. Dat helpt je stem op de juiste manier te vinden en te gebruiken. Heerlijk is dat.