Herdenking, bevrijding en daarna

In deze tijd van bewust nadenken over vele aspecten van het leven wordt in mijn beleving het verleden en de lessen die we er uit kunnen trekken, doorgetrokken naar het heden en de toekomst.
Vaak moet ik denken aan het verhaal van mijn oma. In het begin van WOII in Nedereland was er een plan om de dijken in Nederhorst den Berg door te prikken. Daarom moesten ze allemaal de volgende dag op Crailo verzamelen en zou iedereen naar de kop van Noord Holland verplaatst worden.
Het gezin van mijn oma bestond toen uit een vader en moeder en ik denk 12 kinderen. Oma was erop voor bereid dat ze niet bij elkaar bleven, want waar laat je zo'n club. Maar uiteindeljk hebben ze opvang gevonden in een feestzaal bij elkaar. Die nacht heeft ze voor iedereen rugzakken gemaakt, uit oude lakens, waarin ze spullen. Ook trok ze ieder kind drie stel kleding aan. De dijken zijn niet doorgeprikt en na enige tijd keerden ze huiswaarts. Hoe anders had het leven van het gezin kunnen verlopen door de oorlog. En dit is voor wat anderen beleefden in WOII dan nog maar een heel licht oorlogsvoorbeeld.

Er zijn heel veel verhalen over Oma en haar gezin te vertellen over de oorlog. Toen zij later ver in de tachtig boeken luisterde, had ze pas de tijd om zich te realiseren hoeveel vrouwen met haar in die oorlog dagelijks haar strijd streden voor het dagelijks bestaan van haar gezin.

Nog niet zolang geleden heb ik zelf het boek van Fout geboren van Bas Kromhout gelezen. Voor mij werd toen pas echt invoelbaar hoe lastig het is om na zo'n oorlog de samenleving weer op te bouwen. Sinds die tijd realiseer ik me steeds meer hoe oorlog ook op dit moment vele gezinnen en samenlevingen ontwricht en hoe lang het kan duren voor er weer een "normale" samenleving is.

Daarom is belangrijk, ook in het klein, aan damage control te doen. Maar niet tegen elke prijs. Want iedereen heeft recht op een fair en goed leefbaar leven, zolang dit niet ten koste gaat van een ander!