Vrouwen en de ijsklif, het plafond ..... of gaat het om kúnnen kiezen?

De internationale vrouwendag is er weer bijna en verder was ik van de week weer in mijn vrouwenstuurgroep. Er worden overal boeiende gesprekken gevoerd en ik neem er gelukkig ook zelf veel aan deel. Het is niet zo dat ik hierin alleen toeschouwer ben, want het gaat ook over mij. Het gaat zeker over mij.
Het beeld, de brainwave, die op mijn zevende op die ochtend mijn leven richting gaf, heeft daar alles mee te maken.
Ik woonde in Weesp, moet ongeveer zeven zijn geweest en ik liep van huis naar school. Dat was een veilige route, want ik kon onder de zgn. poortjes door naar school en hoefde slechts een straatje over en daar was begeleiding bij.
In een u vorm stonden de driehoog flats waarin wij woonden met er tussenin heerlijke speelruimte.
Ik keek om en zag mijn moeder met de zwabber op het balkon staan. Het was alsof je overal de moederswiliswet kon horen met de tsjatsjatsja groentenman...... Iedere vrouw had dat aan, haalde melk op "de trap" bij een melkboer die met een bus melk kwam, de buurvrouw bestelde bleu bant, de melk werd gekookt en de room met suiker werd zorgvuldig onder de kinderen verdeeld....... H E T W A S Z O O O B E N A U W E N D!!
Ik keek dus om en zag mijn moeder met die zwabber. Overal stonden moeders met zwabbers op de balkons. Ik wist het. Dát werd niet mijn leven.

Mijn vader zei wel eens:"Waar wij als vakbondmannen jaren voor hebben gestreden, dat gooien jullie feministes, met jullie wens om te werken, allemaal weg. Daar krijg je spijt van."

Pa, je bent al jaren dood. Je hebt me met je opmerkingen wel bewust gemaakt, maar ik geniet van het werken. Ik werk nu uit eigen keus 40 ipv 36 uur. Het is fijn om te doen. Vandaag was ik thuiswerken en ik liep tussendoor even naar buiten. Dat tempo is zo anders dan in het weekeind. Voor mijn gevoel komt er vast een moment waarop ik van dat tempo geniet. Maar dat is nu nog niet zo.

Het is heerlijk rustig voor me om er alle werkdagen te zijn. Het is echt anders om fulltime of parttime te werken. Ik ben er ook steeds meer van overtuigd, dat het goed is voor de plek van de vrouw in de maatschappij wanneer alle vrouwen, minimaal een aantal jaren na hun dertigste fulltime én als kostwinner werken. Dat is anders. Je onderhandelt anders. Je werkt anders. Het voelt anders. Ook die verantwoordelijkheid voor het gezinsbrood op de plank. Dát gaat mijnsinziens gelijkheid geven.

Natuurlijk in combinatie met de meer zorgende man.

Ik ben er van overtuigd, dat als je verandering wilt, dan zul je hem zelf moeten veroorzaken!