Het leven gaat soms alle kanten op.
De open gesprekken die ik deze dagen met een aantal mensen heb gevoerd zijn me zeer dierbaar. Soms ook wat verwarrend. Wat moet/kan ik er mee.
Terug dan maar naar mijn anker; my deepest intent.
Verder vooral blijven communiceren, dus positieve dingen zeggen en vragen en vanuit daar verder komen.
Er zit ook licht aan de horizon: over een maand of wat is dat met Jelle mogelijk achter de rug. 5 jaar echte zorg over mijn kind, ontstaan een half jaar na onze scheiding.... dat moet mijzelf ook toch tot een andere vrouw hebben gemaakt. Ik denk dat ik eerst maar eens opnieuw kennis ga maken met mijzelf, de anderen in mijn omgeving de kans ga geven om opnieuw kennis te maken met Kerensa en dan na een paar maanden eens bezie hoe het leven er voorstaat.
Het is duidelijk dat ik Martin zeer lief ben. Hij hoort deze week of hij kans heeft op zijn nieuwe baan. Anders gaat hij praten heeft hij al uit zichzelf gezegd om te kijken welke andere banen ze voor hem hebben, want deze stress is niet goed voor hem en voor mij.
Ik merk wel dat ik steeds vrijer in denk sta. Dat verbeterde contact met Erik doet me heel goed. Dit alles moet mij toch ook een plezieriger mens maken. Maar hoe alles er hier over 5 jaar uitziet? Wie zal het zeggen.........
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten