Schitteren op de top van Texel

Van de zomer was ik weer even genieten op Texel. Dit jaar konden we ook de vuurtoren beklimmen. Nou ben ik niet zo'n held daarin. Toen ik veel jonger was, hebben we met het gezin eens de St. Jan in Den Bosch beklommen. Dat wil zeggen. Zij hebben hem bedwongen en ik ben voor de laatste trap gestopt. Ik kon het uitzicht al bijna zien, maar durfde die metalen trap niet op.
Ik ben toen alvast alleen teruggegaan. Dat was achteraf dapperder dan doorklimmen. Precies toen ik bij de grote klokken was, ik liep daar heel alleen, begonnen ze te luiden. Ik dacht dat ik het bestierf. Schrok me helemaal wild. Sindsdien krijgt niemand me eigenlijk meer zo'n soort toren in.
Maar kortgeleden stonden we voor de vuurtoren van Texel in Cocksdorp. Opeens bedacht ik, dat ik het gewoon ging doen. Én ik heb het gedaan. Heb er zelfs van genoten. Het was in de week, dat de leider van het Georgische verzet van Texel werd begraven/gecremeerd. Om de oude vuurtoren is een nieuwe gebouwd en op "4" kun je de kogelgaten van het gevecht in 1945 nog in de oude muur zien. Heel indrukwekkend. Ook het uitzicht trouwens.
Terug op "1" waren er souvenirs. Nu ben ik daar normaal niet zo van. Maar dat schuddingetje..... ik heb er nog nooit een gehad. Geen kerst met sneeuw of wat dan ook. Deze is met glitters, stralend dus. Dat paste bij mijn gevoel, toen ik boven stond. Dus ik heb hem meegenomen, om het stralende gevoel vast te houden.