Kerstrust

Meestal voelt de kersttijd als een drukte. Dit jaar is dat niet zo voor mij. We hebben niet zo veel gepland en laten het lekker op ons af komen. Afgelopen zaterdag hebben we de kamer al versierd en de kaartjes zijn de deur uit.

Grappig voelt het, dat juist doordat we het rustig op ons af laten komen dit jaar, er zo'n rust is. Loslaten heet dat.

Van huis uit ben ik dat helemaal niet zo gewend. Het was altijd een drukte van belang. Er moest gezongen worden, naar de nachtmissen, uitgebreide kerstontbijten en naar Opa en Oma waar bij de piano van opa gezongen werd. Daar waren we met veel kinderen en kleinkinderen. Ik ben een van de oudste van de 30 kleinkinderen.

Veel stond in het teken van tradities. Tradities, die ik later zelf weer veranderde toen ik op mezelf woonde, toen ik samenwoonde en een kind kreeg en nu ik samenwoon in mijn samengestelde gezin.

Momenteel zitten we in een soort "Interbellum": de jongens zijn redelijk op weg met hun eigen leven, de ouders overleden en wij weer tot rust, waardoor niet alles hoeft.
Eerst gingen we juist van alles doen, toen de vrijheid er weer was. Nu kan ik uitkijken naar de dagen van evenwicht en rust.

Het is ook een mooie tijd voor retrospectie: wat heb ik in veel opzichten veel meer dan vroeger. Ik geniet daarvan.

Ik ga de kersttijd en de week erna gebruiken om te reflecteren, te genieten en op te ruimen.

Dan kan ik daarna vol ruimte de nieuwe uitdaging aan: 2012!!