De afgelopen weken heb ik door de kracht van het voorjaar eens flink werk gemaakt van de voorjaarsschoonmaak. Juist door het 2 keer verhuizen van mijn moeder naar een steeds iets kleinere woning en uiteindelijk haar definitieve verhuizing, heb ik geleerd, dat we zo makkelijk te veel bewaren.Eigenlijk heb je aan al dat bewaarde geen plezier, want door de hoeveelheid is het eerder vulling dan rijkdom.
Nu had ik ook echt wel wat op te ruimen vanuit vorige functies en nog uit de erfenis van mijn moeder.Haar vele, mooie foto's koester ik, haar prachtige gedichtenschriftjes van school, zijn hier nog, de vele bruiloft- en feestliederen en wensen gaan zeker niet weg, maar de administratie van 1990 etc. ben ik echt gaan versnipperen.
Vroeger heeft mijn moeder de salarisadministratie bij haar vaders' zaak en de HEMA verzorgd. Heel knap, en niet uit handen te nemen, heeft ze dat tot een half jaar voor haar dood gedaan. Dat deden en doen niet veel vrouwen van haar generatie. Het vervulde me met trots hoe ze dat geregeld, verzorgd en bewaard had.
Gelukkig heb ik tegenwoordig een flinke papierversnipperaar in mijn kantoor staan, dus de klus was te doen.
Het werd me alleen wat zwaarder, toen ik haar thuiszorgdossier te pakken had. Ik heb het vernietigd, maar met verdriet.
Naar hoeveel artsen ben ik met haar geweest, hoe vaak hebben we mensen van de zorg proberen te overtuigen van haar situatie en pas na een ziekenhuisopname na enorme verzwakking door slecht eten, kreeg ze een plek in een verzorgingshuis, waardoor ze beter at.
Haar geriater zag het helder. Daar ging ze ook graag met mij naartoe, daar was begrip. Er was ook een helder verslag. Toen ik dat nog eens las, vroeg ik me af, hoe ziek je moet zijn voor we in dit land voor ouderen zorgen.
Door zwakte at en dronk ze slecht. Ik heb ervan geleerd, dan ga je ook nog eens meer spugen. Dat helpt niet.
Ik ben blij, dat ze die bewuste avond, waarbij we de resten van het ontbijt en avondeten ondanks de zorg van 21.00 uur op tafel aantroffen, verzwakt door te weinig eten en drinken op haar alarm is gerold. Hierdoor is ze vanuit het ziekenhuis naar een goede zorg verhuisd. Nee, niet in haar eigen woonplaats, maar wel altijd warm, menselijk voorkomend en met respect.
Het was me een heftige voorjaarsschoonmaak, maar ondanks deze overpeinzing, ben ik nog altijd dankbaar voor de zorg, waardoor mijn moeder zich haar laatste maanden omringd wist.
Ik heb ervan geleerd, dat ik mijn huis niet overvol houd, op tijd kleiner ga wonen en goed eet en drink :-)
Ook heb ik een diep respect voor passende ouderenzorg, die toch geleverd wordt, ondanks de beknibbeling.
Het was dit jaar een voorjaarsschoonmaak met een diep reinigend gevoel.
